Marian Brandys
(25 I 1912 Wiesbaden – 20 XI 1998 Warszawa)
pisarz historyczny, publicysta
rodzina
syn Henryka, bankowca i kupca, i Eugenii z domu Landau
brat Kazimierza
biogram
Po ukończeniu gimnazjum w Łodzi studiował prawo i ekonomię na Uniwersytecie Warszawskim, pracował między innymi w warszawskich sądach. Uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939 roku, dostał się do niewoli niemieckiej, przebywał głównie w oflagu w Woldenbergu.
Po wojnie wstąpił do PZPR, mieszkał najpierw w Gdyni, gdzie współredagował pismo literackie „Wiatr od morza”, następnie przeniósł się do Warszawy. Związał się z tygodnikiem „Świat”, jako korespondent prasowy i reporter dużo podróżował po kraju i zagranicy (Czechosłowacja, Albania, ZSRR, Jugosławia, Egipt). Ogłosił zbiory reportaży między innymi o budowie Nowej Huty i o sierotach z wojny koreańskiej.
Wystąpił z PZPR, był jednym z sygnatariuszy Memoriału 101 – protestu inteligencji polskiej przeciwko zmianom w konstytucji (Przedmiotem protestu były zapowiedziane w "Tezach na VII Zjazd PZPR" zmiany w konstytucji, przewidujące wprowadzenie zapisów o przewodniej roli PZPR w państwie oraz trwałym i nienaruszalnym sojuszu z ZSRR). Przez żonę, aktorkę Halinę Mikołajską związał się z KOR-em.
W powieściach historycznych o czasach od I rozbioru do emigracji polistopadowej przedstawił barwny opis epoki, na podstawie badań źródłowych ukazywał realia społeczne, obyczajowe epoki i sylwetki psychologiczne bohaterów.
wybrane publikacje:
1949 - Spotkania włoskie
1951 - Początek opowieści - o budowie Nowej Huty
1953 - Dom odzyskanego dzieciństwa
1960 - Nieznany książę Poniatowski
1964 - Oficer największych nadziei, biografia J. Sułkowskiego
1969 - Kłopoty z panią Walewską
1972 – 1979 - Koniec świata szwoleżerów
kalendarium
1930 – ukończył gimnazjum w Łodzi
1939 – dostał się do oflagu
1945 I – zwolniony z obozu w Woldenbergu
1945 – wstąpił do PZPR
1945 – 1948 – mieszkał w Gdyni
1949 – przeniósł się do Warszawy
1966 – wystąpił z PZPR
1976 – podpisał Memoriał 101