Dzisiejsza data:

Johannes Brahms

(7 V 1833 Hamburg – 3 VI 1897 Wiedeń)

niemiecki kompozytor, pianista i dyrygent

biogram

          Przedstawiciel muzyki późnego romantyzmu.

           Pierwsze lekcje muzyki pobierał u ojca, miejskiego muzykanta, późniejszego kontrabasisty orkiestry miejskiej w Hamburgu. Kontynuował naukę u F.W. Cossela (gra na fortepianie) i E. Marxsena (kompozycja). Entuzjastyczna ocena jego twórczości przez Schumanna wzbudziła zainteresowanie kompozytorem u wydawców muzycznych i publiczności koncertowej.
           W swojej twórczości nawiązywał do Ludwiga Van Beethovena i form baroku, a od romantyków przejął tendencję do wykorzystywania elementów ludowych i gatunki liryki wokalnej. Był twórcą symfonii, uwertur, serenad, kantat, utworów kameralnych, fortepianowych, chóralnych oraz ponad 200 pieśni solowych.
           Znał osobiście wielu polskich twórców. Wyjątkowo cenił Ignacego Jana Paderewskiego, Bronisława Hubermana (jednego z najwybitniejszych skrzypków XX wieku) oraz Zygmunta Stojowskiego.

najważniejsze dzieła:
- 4 symfonie:
1876 - c-moll op. 68 ("Patetyczna")
1877 - D-dur op. 73 ("Pastoralna")
1883 - F-dur op. 90 ("Heroiczna")
1885 - e-moll op.98 ("Elegijna")
- 2 uwertury:
1879 - Akademicka e-moll op. 80 napisana dla Uniwersytetu Wrocławskiego w podzięce za przyznanie mu w 1879 roku doktoratu honoris causa
1881 - Tragiczna d-moll op. 81
- 2 serenady:
1858 - D-dur op.11
1860 - A-dur op.16
- 2 koncerty fortepianowe:
1857 - d-moll op. 15 - instrument solowy jest tu podporządkowany symfonicznej całości
1881 - B-dur op. 83
1852 - 1869 - Tańce węgierskie (Ungarische Tänze) na 4 ręce, oparte na węgierskiej muzyce ludowej, 21 tańców w 4 zeszytach, Tańce nr 1, 3 i 10 zostały pierwotnie napisane na fortepian, lecz potem w latach 1874 - 1876 przearanżowane na orkiestrę
- inne:
1861 - Wariacje na temat Händla op. 24
1863 - Wariacje na temat Paganiniego op. 35
1864 - Kwintet fortepianowy
1868 - Kantata Rinaldo na tenor, chór męski i orkiestrę do słów Goethego
1868 - Niemieckie Requiem do tekstów biblijnych na sopran, baryton, chór i orkiestrę op. 45
1869 - Rapsodia Zimowa podróż w góry Harzu (Harzreise im Winter) na alt, chór męski i orkiestrę do tekstu Goethego op. 53
1871 - Pieśń przeznaczenia (Schicksalslied) na chór i orkiestrę do tekstu F. Hölderlina op. 54
1871 - Pieśń triumfu (Triumphlied) na 8 - głosów chór, baryton i orkiestrę do tekstu z Objawienia Św. Jana op. 55
1873 - Wariacje B-dur na temat Haydna op. 56a
1878 - Koncert skrzypcowy D-dur op. 77 - uznany został za jedno z największych arcydzieł literatury skrzypcowej; dzieło to zostało zadedykowane Josephowi Joachimowi, słynnemu skrzypkowi, serdecznemu przyjacielowi Brahmsa, u którego nie grający sam na skrzypcach kompozytor zasięgał często rady przy opracowywaniu partii solowej
1887 - Koncert podwójny a - moll na skrzypce i wiolonczelę op. 102

kalendarium

1845 - podjął twórczość kompozytorską i pracę zarobkową jako muzyk, pomagał ojcu przygrywając do tańca w lokalach rozrywkowych
1848 - zaczął publiczne występy jako pianista
1853 - odbył tournée koncertowe jako akompaniator węgierskiego skrzypka E. Reményiego
1853 - Robert Schuman kompozytor, a zarazem krytyk muzyczny, po zaznajomieniu się z jego próbami kompozytorskimi, zamieścił artykuł w swoim „Neue Zeitschrift für Musik” obwieszczający pojawienie się geniusza muzyki niemieckiej
1854 - poznał H. von Bülowa, który później miał się stać „najwierniejszym” (jak sam się nazywał) wykonawcą dzieł symfonicznych
1857 - 1860 - piastował stanowisko dyrygenta muzyki dworskiej na dworze książęcym w Detmold
1862 - osiadł w Wiedniu
1863 - 1864 - był dyrygentem w wiedeńskiej Singakademie
1872 - 1875 - działał jako dyrektor artystyczny Towarzystwa Przyjaciół Muzyki w Wiedniu
1879 - otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego
1880 II 5 - dał w Krakowie jedyny w Polsce koncert ze słynnym wówczas skrzypkiem Józsefem Joachimem