Kacper Bażanka
Barzanka
(około 1680 – 21 I 1726 Tarnów)
architekt
rodzina
pochodził najprawdopodobniej z Podlasia
1715 – poślubił Barbarę Bekównę, w rok później przyszła na świat córka, ale żona zmarła w połogu
1717 - poślubił Teresą Delerówną, po dwóch latach przyszedł na świat syn
biogram
Skończył studia w akademii św. Łukasza w Rzymie, gdzie kształcił się pod kierunkiem Andrei Pozza. Na zakończenie nauki w Rzymie zdobył główną nagrodę po przedłożeniu projektu gmachu publicznego.
W podróży powrotnej do Polski został aresztowany przez władze austriackie za przewożenie korespondencji politycznej, skazany na karę śmierci, po 6 latach więzienia ułaskawiony.
Po powrocie do Polski pracował głównie w Krakowie na rzecz biskupa K. Łubieńskiego i zakonów.
W swoich projektach posługiwał się iluzją perspektywiczną, często stosował lustra odbijające światło oraz malowidła iluzjonistyczne. W dziełach "małej architektury" wykorzystywał czarny marmur. Projektował liczne ołtarze, portale, epitafia i nagrobki, prowadził przedsiębiorstwo wydobywania i sprzedaży kamienia w Pychowicach. Jego stałym współpracownikiem był rzeźbiarz A. Frączkiewicz.
Realizował ogrodzenie świątyni św. Piotra i Pawła od strony ulicy Grodzkiej. Przed fasadą ustawione zostały figury dwunastu apostołów autorstwa rzeźbiarza jezuickiego Dawida Heela. Architekt ustawił figury na wysokich cokołach na planie rombu, porozstawiał je parami w różnych odległościach od siebie. Zabiegi te sprawiły, że fasada kościoła, ustawiona ukośnie względem osi ulicy, uległa optycznemu "wyprostowaniu", zaś same figury, ustawione na tle monumentalnej elewacji zdają się być ustawione na równo rozstawionych cokołach na planie kwadratu.
Dziełem jego życia była odbudowa zniszczonego przez pożar zespołu klasztornego norbertanek w podkrakowskich Imbramowicach. Kolejne etapy tej odbudowy nadzorował aż do końca swego życia. Z wielką biegłością posłużył się tu efektami luministycznymi, takimi jak studnia świetlna oraz zespoły zwierciadeł.
Pochowany w krakowskim kościele pod wezwaniem św. św. Piotra i Pawła pod ołtarzem św. Michała.
kalendarium
około 1699 - wyjechał na studia do Rzymu
1704 - brał udział w II konkursie klementyńskim, w którym zdobył pierwszą nagrodę
1710/1711 - zamieszkał w Krakowie
1711 – zaprojektował castrum doloris na uroczystości pogrzebowe Stefana Branickiego w kościele śś. Piotra i Pawła w Krakowie
1711 - zaprojektował nagrobek Stefana Branickiego w farze w Białymstoku
1711 - 1725 - projektował kościół i klasztor w Imbramowicach
1712 - nawiązał kontakt z ks. Dominikiem Lochmanem, który wkrótce stał się jednym z jego głównych protektorów
1712 – 1719 – projektował domek Loretański przy klasztorze Kapucynów w Krakowie
1713 - 1717 - pracował przy budowie pałacu hetmana Adama Sieniawskiego przy Krakowskim Przedmieściu w Warszawie
1713 - 1716 – według jego planów podwyższono ambit i wzniesiono hełm Wieży Zegarowej Katedry na Wawelu
1714 - 1728 – projektował krakowski kościół Pijarów (fasada ukończona przez F. Placidiego)
1715 - 1722 – projektował placyk przed kościołem św. św. Piotra i Pawła w Krakowie z ogrodzeniem z figurami 12 apostołów (pierwotne rzeźby D. Heel
1716 – projektował nagrobek rodziny Brzechffów w kościele św. św. Piotra i Pawła w Krakowie
1716 – miał współudział w restauracji katedry w Sandomierzu
1718 - hełm Wieży Zegarowej katedry krakowskiej
1719 - 1728 – projektował kościół Misjonarzy na Stradomiu w Krakowie
1719 - 1722 - projektował nagrobek kardynała Michała Radziejowskiego w kościele św. Krzyża w Warszawie
1720 – projektował nagrobek rodziny Branickich w kościele św. św. Piotra i Pawła w Krakowie
1720 - wzniósł kościół parafialny w Młodzawach
1721 – 1722 - ogrodzenie kościoła ŚŚ. Piotra i Pawła w Krakowie od strony ulicy Grodzkiej
1722 - początek prac architektonicznych w kaplicy biskupa Szaniawskiego w katedrze krakowskiej
około 1724 – projektował ołtarz główny w kościele katedralnym we Fromborku
1726 – projektował ołtarz Zwiastowania w kościele Mariackim w Krakowie
1726 II 4 - został pochowany w kościele św. św. Piotra i Pawła