Bolko I
(pomiędzy 1254 a 1258 – 14 V 1313)
książę opolski
rodzina
był trzecim pod względem starszeństwa synem Władysława Opolskiego i Eufemii, córki Władysława Odonica, księcia wielkopolskiego
żonaty był z nieznaną bliżej Agnieszką poślubioną około 1280 roku
Z małżeństwa tego doczekał się trzech synów - późniejszych książąt - Bolesława Pierworodnego, Bolka II Opolskiego, oraz Alberta Strzeleckiego
biogram
Wziął udział w wyprawie Wacława II do Wielkopolski i jego koronacji królewskiej. Wkrótce po tym za wierną służbę został wynagrodzony stanowiskiem starosty krakowskiego, które z przerwami pełnił przez kilka lat.
Do wielkiej polityki książę opolski próbował powrócić jeszcze po wybuchu w Krakowie buntu wójta Alberta. Nie wiadomo, czy książę który na zaproszenie mieszczan krakowskich pojawił się w kwietniu następnego roku w stolicy Małopolski działał w swoim własnym interesie, czy tylko jako namiestnik nowego króla czeskiego Jana Luksemburczyka. W każdym razie Bolko I nie mogąc opanować grodu na Wawelu powrócił wkrótce do Opola dokąd zabrał uwięzionego przez siebie przywódcę powstania wójta Alberta. Pogodził się też w końcu z panowaniem w Małopolsce Władysława Łokietka.
Został pochowany w kościele franciszkanów w Opolu.
kalendarium
1281 VIII 27 – po śmierci ojca otrzymał Opole
1289 – wraz z Przemkiem ścinawskim podjął wyprawę na Kraków w interesie Henryka IV Probusa, rozbitą przez Bolesława płockiego, Władysława Łokietka i Kazimierza kujawskiego pod Siewierzem
1291 – został sprzymierzeńcem i lennikiem Wacława II
1302 – objął stanowisko starosty w Krakowie
1292 – uczestniczył w wyprawie czeskiej na Sieradz, która zakończyła się zrzeczeniem się przez Władysława Łokietka prawa do władzy w Krakowie i Sandomierzu