(około 1012 - 1055 I 10)
książę czeski
Rodzina
z dynastii Przemyślidów
syn Oldrzycha i jego drugiej żony Bożeny
poślubił porwaną przez siebie Judytę ze Schweinfurtu (czes. Jitka ze Svinibrodu), córkę Henryka, hrabiego Schweinfurtu z dynastii Ludolfingów
dzieci:
Spitygniew II, Wratysław II, Konrad I, Jaromir i Otton I Piękny
Biogram
Za życia ojca zarządzał odebranymi Polsce Morawami.
Korzystając z anarchii w Polsce po śmierci Mieszka II, najechał Polskę, zdobył Giecz i jego mieszkańców przesiedlił do Czech, dotarł do Poznania i Gniezna, wywiózł zwłoki św. Wojciecha z Gniezna, uprowadził jeńców i zabrał wielkie łupy. Zajął Śląsk, obsadzając go czeskimi załogami.
Walczył z Niemcami, dążył do uporządkowania spraw wewnętrznych.
Zreformował mennictwo, wprowadził grzywnę praską, według której bito i przeliczano pieniądze. Wydał, prawdopodobnie w Gnieźnie, dekrety, poświęcone głównie egzekwowaniu zasad związanych z chrystianizacją kraju, zawierające między innymi zakaz poligamii, pracy i odbywania targów w dni świąteczne. Przepisy te, znane z Kroniki Kosmasa, stanowią jeden z najstarszych przykładów prawodawstwa u Słowian.
Kalendarium
1029 – odzyskał dla Czech Morawy
1035 – książę Czech
1038 lub 1039 - najechał na Polskę
1040 - 1041 - walczył z Henrykiem III niemieckim
1042, 1044 i 1051 – towarzyszył Henrykowi III w wyprawach na Węgry
1054 – na zjeździe w Kwedlinburgu zrzekł się Śląska na rzecz Polski za cenę trybutu