Franciszek Bylicki

(2 kwietnia 1845 Kraków – 29 kwietnia 1922 Żyznów koło Strzyżowa)

pianista i pisarz muzyczny 

rodzina

z rodziny szlacheckiej Bylickich herbu Pobóg

syn Wiktora (1817 XII 18 – 1893 VIII 15 Kraków), działacza narodowego, Sybiraka, i Pauliny z Domosławskich herbu Nałęcz 

Franciszek Bylicki (1844-1922), źródło: "Nowości Illustrowane" 19/1922

brat Władysława (1846 IX 18 Kraków – 1931 II 28 Lwów), profesora medycyny, ginekologa

w 1876 roku w Warszawie poślubił Adela Marianna Kropiwnicka herbu Sas

dzieci: Jadwiga; Stanisław (1883–1961)

biogram

           Będąc uczniem krakowskiego gimnazjum wstąpił w szeregi powstańców styczniowych. Walczył jako kawalerzysta w oddziałach Kononowicza, Żychlińskiego i Nadmilera. Walczył pod Ossą, Brenicą Żelazną, Chojnowem, pod Młochowem odniósł kilka ran, a podczas starcia pod Życkiem dostał się do niewoli rosyjskiej. Zesłany do Tobolska pracował jako nauczyciel muzyki, dzięki staraniom rządu austriackiego, reklamowany jako poborowy, wrócił do Krakowa. Ukończył gimnazjum oraz studia uniwersyteckie w Krakowie. Ukończył uniwersytet w Berlinie uzyskując stopień doktora filozofii, według tradycji studiował u Teodora Leszetyckiego (pianista, kompozytor, pedagog) w Wiedniu.

           Występował w Krakowie jako solista i akompaniator, wraz z W. Żeleńskim był współzałożycielem orkiestry miejskiej. W latach 80. i 90. pisywał recenzje muzyczne w krakowskim „Czasie”. Wykładał historię muzyki w Instytucie Muzycznym, był także nauczycielem języków, geografii i historii w krakowskich gimnazjach (między innymi w Gimnazjum im. Sobieskiego).

           Należał do Galicyjskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (później PTT), był biegłym sądowym w zakresie prawa autorskiego (muzyka). Był autorem prac z zakresu historii starożytnej, muzycznych szkiców monograficznych, artykułów o pianistach oraz recenzji muzycznych pisanych z pozycji konserwatywnych.

           Należał do czołowych krakowskich pianistów końca XIX wieku. Koncertował z wybitnymi skrzypkami (Stanisław Barcewicz, Edward Remenyi, Franciszek Ondricek, Emil Sauret) i śpiewakami (Bianca Blanchi, Pauline Lucca, Marcelina Sembrich-Kochańska).

wybrane publikacje:

1877 - Charakter i rządy Marka Aureliusza

1879 - Kilka słów o nauczaniu geografii i statystyki monarchii austriacko–węgierskiej

1879 - Antoni Rubinstein

1880 - Stanisław Moniuszko

1887 - Ryszard Wagner

1887 - Podróż po oceanie Lodowatym, odbyta w r. 1887 w „Biesiadzie Literackiej” nr 8

1888 - Szkice: Esipow, d’Albert, Bulow, Teresina Tua, Aleksander Michałowski, Bianca Bianchi, Materna

1905 - Z etnografii słuchu

kalendarium

1863 V – będąc uczniem szóstej kasy krakowskiego gimnazjum wstąpił w szeregi powstańców styczniowych

1863 V 24 – XII 16 – walczył w powstaniu

1863–1867 – za udział w powstaniu styczniowym przebywał na zesłaniu w Tobolsku

1870 – rozpoczął występy w Krakowie jako solista i akompaniator

1878–1880? – według tradycji studiował u T. Leszetyckiego w Wiedniu

1882 – wraz z W. Żeleńskim był współzałożycielem orkiestry miejskiej

1884 X 10 – wystąpił w duecie fortepianowym z I.J. Paderewskim, wykonując jego Album tatrzańskie

1889–1908 – pełnił funkcję kierownika artystycznego rzemieślniczego Towarzystwa Muzycznego „Harmonia”

1889 VI 1 – wziął udział w koncercie jubileuszowym z okazji pięćdziesięciolecia pracy Oskara Kolberga, który odbył się w Sali Strzeleckiej

1892 IV 1 – brał wraz z Chórem Akademickim udział w koncercie z którego dochód przeznaczony był na budowę domu akademickiego

po 1908 - wykładał historię muzyki w Instytucie Muzycznym

źródła:

Józef Białynia Chołodecki, Pamiętnik powstania Styczniowego, Lwów 1913

Justyn Sokulski, Franciszek Bylicki, [w:] Polski słownik biograficzny, t. 3, Kraków 1937, reprint Kraków 1989