Piotr Burzyński

(14 października 1819 Sanok - 21 kwietnia 1879 Kraków)

prawnik, historyk prawa francuskiego i prawa polskiego 

rodzina

wywodził się z rodziny inteligenckiej, wyznania rzymsko–katolickiego

poślubił Emilię (1845–1917) z domu Kopff, córkę Wiktora Kopffa (1805-1889) – sędziego i senatora Rzeczpospolitej Krakowskiej

dzieci: Stanisław Ambroży (1866–1945), doktor medycyny; Władysław Erazm (1869–1940), doktor praw; Marian Wiktor (1877–1879)

biogram

           Po ukończeniu gimnazjum w Krakowie, studiował prawo na UJ. Rozpoczął pracę jako urzędnik w Wydziale Finansowym Wolnego miasta Krakowa, pracował jako podpisarz w sądzie w Chrzanowie, przez pewien czas pełnił funkcję Komisarza Cyrkularnego we Lwowie, został zastępca sędziego Trybunału Wielkiego Księstwa Krakowskiego, a następnie podjął pracę na UJ, w Katedrze Prawa Francuskiego. Równolegle z pracą w sądownictwie krakowskim, prowadził wykłady z zakresu prawa cywilnego i handlowego francuskiego, jako zastępca profesora na UJ. Został mianowany podprokuratorem w Złoczowie, bezpośrednio stamtąd wrócił na Uniwersytet, objął katedrę zwyczajną prawa francuskiego oraz prawa i historii prawa polskiego, prowadził również wykłady z encyklopedii prawa.

           Zajmował się prawem rodzinnym, prawem cywilnym francuskim oraz historią polskiego prawa cywilnego. Opracował pierwszą dużą syntezę polskiego prawa osobowego i rodzinnego. Zajmował się historią Katedr Prawa UJ, występował na rzecz obsadzania stanowisk profesorskich przez Polaków i wykładania w języku polskim. Dwukrotnie pełnił funkcję dziekana Wydziału Prawa, został członkiem czynnym AU, był również członkiem Towarzystwa Naukowego Krakowskiego, był jednym z redaktorów wydawnictw prawniczych UJ.

           Aktywnie uczestniczył w życiu naukowym, publikując na łamach „Rozpraw i Sprawozdań Wydziału Historyczno-filozoficznego AU” liczne rozprawy naukowe. Jednocześnie – jako członek Komisji Historycznej – angażował się w sprawy związane z metodologią wydawnictw źródłowych. Był zaangażowanym członkiem krakowskiego magistratu, pełniąc funkcję radcy miejskiego.

           Pochowany na Cmentarzu Rakowickim (kwatera Kb).

wybrane prace:

1844 - O stosunkach majątkowych między osobami różnokrajowemi… rozprawa doktorska

1852 - Wykład prawa cywilnego francuskiego T.1

1864 - Nauka prawa w Uniwersytecie Krakowskim 1364–1854 (w:) „Czasopismo Prawnicze”

1867 - Polskie prawo prywatne T.1

1871 - Polskie prawo prywatne T.2

1875 - O uprawnieniach dzieci nieślubnych podług prawa polskiego

1877 - O prawie bliższości w dawnej Polsce

1878 - O decymach i narocznikach tudzież o dziesięcinie monarszej w dawnej Polsce. Ustęp z dziejów gminy i skarbowości publicznej polskiej…

kalendarium

1837 - ukończył gimnazjum w Krakowie

1837–1841 -studiował prawo na UJ

1841–1845 - pracował jako urzędnik w Wydziale Finansowym Wolnego miasta Krakowa

1844 - obronił na UJ doktorat praw

1845–1846 – pracował jako podpisarz w sądzie w Chrzanowie

1846–1851 – pełnił funkcję zastępcy sędziego Trybunału Wielkiego Księstwa Krakowskiego

1851 - podjął pracę na UJ, w Katedrze Prawa Francuskiego

1855 VII 8 - mianowany podprokuratorem w Złoczowie

1855–1860 – przebywał w Złoczowie jako podprokurator sądu

1860 – profesor i kierownik Katedry Prawa Polskiego i Francuskiego UJ

1863–1864 i 1869–1870 - dziekan Wydziału Prawa

1863–1865 - jeden z redaktorów wydawnictw prawniczych UJ

1865 - poślubił Emilię Kopff

1871 - sprzeciwił się – jako jeden z wielu profesorów – próbie zmiany nazwy Uniwersytetu Jagiellońskiego, na C.K. Uniwersytet Kazimierzowsko–Jagielloński

1873 - małżonkowie nabyli mały majątek ziemski w Czechówce niedaleko Zakliczyna

1873 - członek czynny AU

1876 – członek Komisji Historycznej Akademii Umiejętności

źródła:

Michał Patkaniowski, Burzyński Piotr, [w:] Polski słownik biograficzny, t. 3, Kraków 1937, reprint Kraków 1989

A. Śródka, P. Szczawiński, Biogramy uczonych polskich, Wrocław 1983

Karolina Grodziska-Ożóg, Cmentarz Rakowicki w Krakowie (1803-1939), Kraków 1987