Stanisław Burtan

Buratyński

(15 kwietnia 1891 Lubień – 25 stycznia 1940 Kraków)

legionista, przemysłowiec, działacz polityczny 

rodzina

syn Jana, rolnika, i Zofii z domu Kuhyba (Kutryba)

poślubił: Aniela z domu Satalecka, dzieci: Juliusz, Helena, żona Romana Husarskiego

biogram

           Ukończył gimnazjum w Krakowie, a następnie Studium Rolnicze UJ. Po studiach prowadził spółkę produkcji nasion i administrował majątkami w Górce Narodowej i Witkowicach. Został współwłaścicielem przedsiębiorstwa nasiennego w Krakowie.

           Działał w Polskich Drużynach Strzeleckich, był współorganizatorem Sokoła Konnego, w Legionach Polskich pełnił funkcję pomocnika komisarza aprowizacyjnego (intendentura etapowa z bazą w Jędrzejowie), był oficerem Komendy Prowiantowej II Brygady. Został oficerem placu stacji zbornej Legionów Polskich w Krakowie, jednocześnie był kurierem politycznym między krajem a Komitetem Narodowym Polskim w Paryżu i finansował akcję prasowo-propagandową w Genewie.

           Po I wojnie został na krótko internowany w Witkowicach, następnie w obawie przed aresztowaniem zbiegł do Szwajcarii.

           Był jednym z najzamożniejszych przemysłowców krakowskich, między innymi właścicielem Zakładów Ceramicznych i Nieruchomości St. Burtana w Krakowie, cegielni w Zielonkach koło Krakowa, fabryki wyrobów szemiotowych "Marywil" w Radomiu i Suchedniowie oraz fabryk porcelany w Ćmielowie i Chodzieży oraz współwydawcą i dyrektorem "Głosu Narodu".

           Po wybuchu II wojny światowej był współorganizatorem konspiracyjnego Stronnictwa Pracy w Krakowie.

          Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera 33 I, rząd południowy, miejsce po lewej stronie Brudzińskich).

kalendarium

1908 – ukończył Studium Rolnicze UJ

1914 – członek Polskich Drużyn Strzeleckich

1914-1917 – w Legionach Polskich został oficerem Komendy Prowiantowej II Brygady

1915 – zwolniony z powodu złego stanu zdrowia

1916 – oficer placu stacji zbornej Legionów Polskich w Krakowie

1916–1936 – współwydawca i dyrektor „Głosu Narodu”

1917 – kurier polityczny między krajem a Komitetem Narodowym Polskim w Paryżu

1918 – na krótko internowany w Witkowicach

1919-1934 – działacz Narodowo–Chrześcijańskiego Stronnictwa Pracy – Polskiego Stronnictwa Chrześcijańsko-Demokratycznego

1920 – założyciel Domu Rolniczo–Handlowego

1923 – założył spółkę Dolomit w Pogorzycach

1923 – członek Zarządu Głównego partii

1925 – członek Rady Naczelnej partii

1926 – właściciel fabryki ceramicznej Antoniego Wędrychowskiego, unowocześnił produkcję, rozszerzył asortyment, fabryka zyskała nazwę Wytwórnia Wyrobów Kamionkowych „Marywil” - Fabryka Wyrobów Szamotowo-Kamionkowych

1928–1930 – poseł na Sejm w klubie KPChD

1930 - założył Zakłady Ceramiczne w Krakowie

1932 – wraz z W. Korfantym kupił 40% akcji spółki wydawniczej krakowskiego „Głosu Narodu”

1933-1938 – radny miejski i ławnik Rady Miejskiej w Krakowie

1934 I 22 – uczestniczył jako ławnik z listy Bloku Pracy Gospodarczej w inauguracyjnym posiedzeniu nowej rady miejskiej

1934 – współorganizator Stronnictwa Chrześcijańsko–Społecznego, a następnie prezes jego Rady Naczelnej

1935 – odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi

1937 VI 17 – członek zarządu Sektora Miejskiego Obozu Zjednoczenia Narodowego w Krakowie

źródła:

Czesław Brzoza, Kraków między wojnami, Kraków 1998