Zbigniew Bujarski
(21 sierpnia 1933 Muszyna – 13 kwietnia 2018 Kraków)
kompozytor, pedagog, artysta malarz
rodzina
syn Zygmunta Władysława, restauratora, i Kazimiery z domu Siekierską
siostra Anna Barbara, po mężu Wrona
biogram
Do szkoły podstawowej i gimnazjum uczęszczał w rodzinnej Muszynie, Liceum Ogólnokształcące ukończył w Krynicy. Naukę gry na fortepianie i na skrzypcach rozpoczął u wujka Józefa Konowalskiego, który grywał czasami na organach w kościele w Muszynie i prowadził Muszyńską Orkiestrę Zdrojową. W ostatnim roku wojny i po jej zakończeniu kontynuował naukę gry na fortepianie u Stefanii Sygulińskiej, żony doktora Zygmunta Sygulińskiego, naczelnika Sądu w Muszynie. W czasie nauki w Liceum pobierał równocześnie prywatne lekcje fortepianu w Żegiestowie u pani Marii Rastawieckiej, absolwentki Lwowskiego Konserwatorium, nauczycielki w Szkole Podstawowej w Muszynie i Żegiestowie, która też przygotowała go do egzaminu w krakowskiej Państwowej Średniej Szkole Muzycznej przy ulicy Warszawskiej 11.
Po zdanym egzaminie do krakowskiej średniej Szkoły Muzycznej został przyjęty do klasy fortepianu, z której przeniósł się do klasy teorii. W Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej studiował dyrygenturę, następnie kompozycję pod kierunkiem Stanisława Wiechowicza. Po odbytych studiach w krakowskiej PWSM (obecnie Akademia Muzyczna) został redaktorem w Polskim Wydawnictwie Muzycznym, pracował jako prelegent muzyczny i kierownik literacki w Filharmonii Rzeszowskiej (obecnie Filharmonia Podkarpacka), został prelegentem audycji szkolnych w Filharmonii Krakowskiej. Rektor Krzysztof Penderecki zatrudnił go w Akademii Muzycznej w Katedrze Kompozycji, pełnił funkcję dziekana Wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki, uzyskał tytuł profesora, prowadził zajęcia ze studentami i stażystami zagranicznymi.
W jego dorobku znajdują się utwory orkiestrowe, kameralne, kompozycje na orkiestrę smyczkową, kwartety smyczkowe, liczne cykle wokalne oraz wielkie formy wokalno–instrumentalne. Prowadził eksperymenty brzmieniowe, najchętniej wykorzystując do nich instrumenty smyczkowe. Pisał też muzykę teatralną i filmową, głównie dla Studia Filmów Rysunkowych w Bielsku-Białej i dla Studia Filmowego „Semafor” w Łodzi, dla wielu teatrów, przede wszystkim lalkowych, w Krakowie i Poznaniu, ale też i dramatycznych.
Jest laureatem wielu nagród i wyróżnień, w tym laureatem nagrody miasta Krakowa. Ma również bogaty dorobek w drugiej równolegle do muzyki uprawianej z zaangażowaniem dziedzinie – malarstwie. Jego obrazy są bogate kolorystycznie, są wśród nich różnego typu portrety, pejzaże oraz fantazje, wizje i ujęcia symboliczne.
W Krakowie miał pracownię przy ul. św. Marka.
Pochowany na cmentarzu w Muszynie.
wybrane prace:
1958 - Krzewy płonące 3 pieśni na głos i fortepian
1958 - Krzewy płonące 3 pieśni na głos i zespół kameralny
1958 - Tryptyk na orkiestrę smyczkową i perkusję
1959 - Synchrony I na sopran i zespół kameralny
1960 - Synchrony II na sopran, chór mieszany i orkiestrę symfoniczną
1961 - Strefy na zespół symfoniczny
1963 - Kinoth na orkiestrę kameralną
1963 - Kompozycja kameralna na głos, flet, harfę, fortepian i perkusję
1965 - Contraria na orkiestrę symfoniczną
1969–1973 - El Hombre, oratorium na głosy solo (sopran, mezzosopran, baryton), chór mieszany i orkiestrę
1977 - Musica domestica na 18 instrumentów smyczkowych
1979 - Concerto per archi na skrzypce solo i orkiestrę smyczkową
1979 - Similis greco I na orkiestrę symfoniczną (I część cyklu „Similis Greco”)
1980 - Kwartet na otwarcie domu na kwartet smyczkowy
1981 - Narodzenie na chór mieszany i orkiestrę symfoniczną (III część cyklu „Similis Greco”)
1983 - Veni creator spiritus na organy
1983 - Da Bóg nam kiedyś zasiąść w Polsce wolnej, pieśń na baryton i fortepian do słów Jana Lechonia
1984 - Kwartet na Adwent na kwartet smyczkowy
1987 - Ogrody, cykl pieśni na sopran i orkiestrę
1988 - Veni creator spiritus na orkiestrę symfoniczną
1989 - Kwartet na Wielkanoc na kwartet smyczkowy
1992 - Concerto per archi II na wiolonczelę solo i orkiestrę smyczkową
1993 - Lęk ptaków na skrzypce, altówkę i perkusistę
1993 - Scolaresca na orkiestrę smyczkową
1994 - Pawana dla oddalonej na orkiestrę smyczkową
1994 - Lęk ptaków II na 2 klarnety i perkusję
1994–1996 - Pięć pieśni na sopran, orkiestrę smyczkową i wibrafon
1995 - Lęk ptaków III na klarnet, klarnet basowy, skrzypce, altówkę i perkusję
1996 - Cassazione per Natale na dęty zespół kameralny i perkusję
1996 - Per cello na wiolonczelę solo
1997 - Lumen na orkiestrę symfoniczną (II część cyklu „Similis Greco”)
1998 - La danza per "Aukso" na kameralną orkiestrę smyczkową
1999 - Alleluja na chór mieszany, orkiestrę smyczkową, dwie trąbki i perkusję
2000 - Stabat Mater na chór mieszany i orkiestrę symfoniczną
2001 - Kwartet smyczkowy "Na jesień"
2001 - Bagatela na orkiestrę smyczkową
2001 - Orniphania na wiolonczelę i fortepian
2003 - Peirene na orkiestrę symfoniczną
2004 - Pieśni brzasku dnia na mezzosopran i orkiestrę smyczkową
2004–2005 - Elegos, pieśń żałobna na wiolonczelę solo i orkiestrę smyczkową
2006 - Games na orkiestrę
2009 - Do przestrzeni na orkiestrę symfoniczną
kalendarium
1940 – rozpoczął naukę gry na fortepianie
1943–1946 – współpracował z organizacjami podziemnymi AK, NSZ i WIN
1949–1951 – uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego w Krynicy
1951 – po raz pierwszy „na żywo” usłyszał wielką orkiestrę symfoniczną
1955–1958 – studiował dyrygenturę w krakowskiej PWSM u B. Wodiczki i J. Katlewicza
1956–1960 – studiował kompozycję u S. Wiechowicza
1959–1961 - pracował jako redaktor w Polskim Wydawnictwie Muzycznym w Krakowie
1961 – uzyskał wyróżnienie na Konkursie Młodych Związku Kompozytorów Polskich za Strefy na zespół symfoniczny
1961–1967 – kierownik literacki i prelegent Filharmonii Rzeszowskiej
1964 – laureat II nagrody na Konkursie im. G. Fitelberga w Katowicach za Kinoth na orkiestrę kameralną
1967 – uzyskał wyróżnienie Międzynarodowej Trybuny Kompozytorów UNESCO w Paryżu za utwór Contraria na orkiestrę symfoniczną
1972 – został wykładowcą w krakowskiej PWSM
1977 – zdobył II nagrodę na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu za utwór Musica domestica na 18 instrumentów smyczkowych
1978–1986 – pełnił funkcję dziekana Wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki krakowskiej AM
1979 i 1987 – uhonorowany Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki II stopnia
1984 – uzyskał tytuł adiunkta
1984 – laureat nagrody miasta Krakowa
1991 – otrzymał nagrodę Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego
1993 – profesor kompozycji
2011 II 24 – odznaczony przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego Bogdana Zdrojewskiego Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis
źródła:
Encyklopedia Muzyczna PWM, Kraków 1979
Teresa Malecka Zbigniew Bujarski. Twórczość i osobowość, Kraków 2006
Beata Zacny, Kompozytor, malarz, pedagog, Almanach Muszyny 2009