Piotr Józef Brzeziński
(22 lutego 1862 Białogon, obecnie dzielnica Kielc – 25 listopada 1939 Kraków)
biolog, ogrodnik, działacz oświatowy
rodzina
syn Teofila Łazarza i Jadwigi z Bratkowskich
poślubił Halinę Grabską
dzieci: Jadwiga (1889-1953, mąż Czesław Laszczka; Stanisława (1901-1978), mąż Jerzy Sylwin Bujalski; Halina (1909-1968), mąż N. Nykliński
biogram
Po ukończeniu średniej szkoły ogrodniczej w Warszawie studiował w Uniwersytecie Paryskim, gdzie uzyskał licencjat. Po powrocie do Polski został asystentem w Katedrze Anatomii i Fizjologii Roślin Uniwersytetu Jagiellońskiego (kierowanej przez E. Janczewskiego), gdzie prowadził wykłady z zakresu ogrodnictwa i pszczelarstwa. Prowadził również badania nad bakteryjną chorobą drzew owocowych w zakładzie Bakteriologii UJ pod kierunkiem profesora J. Nowaka.
Poza badaniami nad bakteriozami, jego zainteresowania naukowe obejmowały również inne zagadnienia związane z ochroną roślin przed chorobami i szkodnikami, między innymi amerykańskim mączniakiem agrestu, bawełnicą korówką, namiotnikiem jabłoniowym. Jednym z najważniejszych jego osiągnięć było zorganizowanie ogrodu warzywno-owocowego na polu doświadczalnym UJ w Prądniku Czerwonym, gdzie profesor i jego uczniowie prowadzili nowoczesne, a pionierskie dla Polski badania z zakresu sadownictwa i warzywnictwa.
Był współtwórcą naukowego ogrodnictwa w Polsce, współzałożycielem Towarzystwa Ogrodniczego Krakowskiego i jego wieloletnim prezesem. W ramach prac tego Towarzystwa zorganizował wydawanie czasopisma „Ogrodnictwo”, którego przez wiele lat był redaktorem naczelnym i jednym z głównych autorów. Był organizatorem i dyrektorem Kursów Ogrodniczych początkowo przy Towarzystwie, następnie kontynuowanych przy Wydziale Rolniczym UJ. Zorganizował pierwszą w Polsce katedrę ogrodnictwa na UJ.
Był aktywnym członkiem różnych komisji (między innymi Komisji Fizjograficznej PAU) Akademii Umiejętności i PAU.
Prowadził badania naukowe z zakresu hodowli roślin ogrodniczych, odmianoznawstwa (nowe odmiany „Reneta B”, „Wiśnia Prądnicka”), chorób i szkodników roślin ogrodniczych. Jest autorem około 250 prac naukowych i popularnonaukowych.
Pochowany na Cmentarzu Rakowickim (kwatera XXXI, pas zachodni, miejsce 2), na grobowcu umieszczono płaskorzeźbę z brązu, przedstawiającą popiersie uczonego wyłaniające się z drzew owocowych, autorstwa prof. K. Laszczki.
Kraków nadał jego imię ulicy w VI dzielnicy Bronowice (Mydlniki) dobiegającej do ulicy Balickiej.
wybrane publikacje:
1899 - Szparagi i ich hodowla
1901 - Szkodliwe owady
1903 - Rak drzew, jego przyczyny i przejawy
1902 - Hodowla drzew i krzewów owocowych cz. 1–3, wydanie 7 1948 rok
1910 - Hodowla warzyw, wydanie 6 1948 rok
kalendarium
1891 – uzyskał licencjat Nauk Przyrodniczych
1892–1893 – asystent w Katedrze Anatomii i Fizjologii Roślin Uniwersytetu Jagiellońskiego
1892/1893 – prowadził wykłady z Ogrodnictwa i pszczelarstwa na Studium Rolniczym
1893 – zorganizował ma Prądniku Czerwonym ogród owocowo–warzywny na polu doświadczalnym UJ
1893 – wraz z prof. Janczewskim był współzałożycielem Towarzystwa Ogrodniczego
1894–1924 – dyrektor Kursów Ogrodniczych początkowo przy Towarzystwie Ogrodniczym, następnie w latach 1924–1935 kontynuowanych przy Wydziale Rolniczym UJ
1896 – został kierownikiem ogrodu doświadczalnego UJ
1898–1939 – pełnił funkcję redaktora utworzonego przez siebie czasopisma „Ogrodnictwo”
1902–1910 – zastępca dyrektora Ogrodu Botanicznego
1903 – opublikował pracę habilitacyjną na temat bakteryjnego pochodzenia „raka drzew owocowych”
1913 – profesor tytularny i założył Katedrę Ogrodnictwa
1915–1939 – pełnił funkcję prezesa Towarzystwa Ogrodniczego
1919 – profesor nadzwyczajny
1925 XI 7 – odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski
1929 – uzyskał tytuł profesora zwyczajnego
1932 IX 17 – odznaczony Medalem Niepodległości
1935 – przeszedł na emeryturę
źródła:
Teresa Stanisławska-Adamczewska, Jan Adamczewski, Kraków, ulica imienia …, Kraków 2000
Stanisław Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1983
Walczak M., Ludzie nauki i nauczyciele podczas II wojny światowej. Księga strat osobowych. Warszawa 1995
Marek Jerzy Minakowski, Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl), [dostęp 20.01.2019]