Eugeniusz Brzezicki

(1 grudnia 1890 Lwów – 6 września 1974 Kraków)

lekarz neurolog, psychiatra 

rodzina

syn Bruno (1863 X 3 – 1921 X 6) i Marii Katarzyny Dutkiewicz (1846 XI 30 – 1946 IV 26)

1. żona Zofia Weychert (1896–1929)

2. żona Maria Broel–Plater (1906–1959)

3. żona Janina Zofia Piltz (1902– 965)

dzieci: syn Jerzy (1924–1988)

biogram

           Uczestnik I wojny jako lekarz armii austriackiej, następnie w Wojsku Polskim.
           Asystent Kliniki Neurologiczno-Psychiatrycznej UJ, uczeń J. Piltza. Odbył staże naukowe w zakresie neurologii i psychiatrii u wybitnych uczonych w Szwajcarii (Eugen Bleuler), Francji (Georges Charles Guillain) i w Wiedniu (Otto Marburg).
            Uczestnik kampanii wrześniowej jako kapitan-lekarz, ranny. Aresztowany w Sonderaktion, więzień Sachsenhausen, po zwolnieniu uczestnik tajnego nauczania uniwersyteckiego. Po II wojnie kierownik Kliniki, profesor nadzwyczajny UJ, następnie profesor zwyczajny AM.
           Twórca krakowskiej szkoły psychiatrycznej. Wyodrębnił i opisał typ charakteru i temperamentu — skirtotymię oraz typ psychopatyczny — skirtoidię. Specjalista w zakresie psychopatologii. Autor 116 prac naukowych, między innymi o schizofrenii, o parkinsonizmie objawowym w przebiegu różnych chorób, o skurczu torsyjnym, o chorobie Wilsona (zwyrodnieniu wątrobowo-soczewkowym), o czynnikach konstytucjonalnych w udarze mózgu. Odkrył objaw nazwany actio praeter exspectationem (łacińskie - czyn wbrew oczekiwaniu), czyli paragnomen Brzezickiego, będący zwiastunem rozpoczynającej się schizofrenii.

           Był dwukrotnie przewodniczącym Oddziału Krakowskiego Towarzystwa Lekarskiego, przez wiele lat przewodniczył Krakowskiemu Oddziałowi Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. Był członkiem lekarskich towarzystw naukowych we Francji, USA i Szwajcarii.

           Był znawcą i kolekcjonerem dzieł sztuki, srebra i zegarów. Miał profesjonalną wiedzę w dziedzinie historii złotnictwa i sztuki.
           Pochowany na cmentarzu Rakowickim (Kwatera XXXV, rząd zachodni, miejsce 10).
wybrane prace:

1948 - O potrzebie rozszerzenia typologii Kretschmera

1950 – O paragnomenie w schizofrenii i niektórych formach myślenia patologicznego „Rocznik Psychiatryczny”

1954 – Pierwsze sygnały niektórych zaburzeń psychicznych w okresie pokwitania „Przegląd Lekarski”

1961 – Schizophrenia paradoxalis socialiter fausta

kalendarium

1914 – ukończył studia z tytułem doktora wszech nauk lekarskich

1918 - ochotnik w Wojsku Polskim
1922-1932 – asystent w Klinice Neurologiczno-Psychiatrycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego,

1930 - uzyskał habilitację na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie na podstawie pracy Parkinsonismus symptomaticus

1932-1933 – docent neurologii i psychiatrii w Klinice Neurologiczno-Psychiatrycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego

1939 IX – uczestnik kampanii wrześniowej
1939 XI 6 - aresztowany w Sonderaktion Krakau
1940 II 8 – zwolniony z obozu w Sachsenhausen, powrócił do Krakowa
1945 – kierownik Kliniki Neurologiczno-Psychiatrycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego
1947 - profesor UJ
1949- 961 - profesor Kliniki Psychiatrycznej Akademii Medycznej w Krakowie (do 1950 Akademia Lekarska)

źródła:

Teresa Rzepa: Brzezicki Eugeniusz, [w:] Słownik psychologów polskich, Poznań 1992

Zdzisław Gajda, O ulicy Kopernika w szczególności o Wesołej w ogólności, Kraków 2005