Zenon Bryk

(10 stycznia 1940 Borzymów koło Staszowa - )

generał dywizji Wojska Polskiego 

rodzina

syn Kazimierza, rolnika i Anieli z domu Wójcik

żona Anna, jedna córka

biogram

           Po ukończeniu Szkoły Podstawowej w Oleśnicy uczęszczał do Technikum Ogrodniczego w Tarnowie, następnie rozpoczął służbę wojskową jako podchorąży Oficerskiej Szkoły Piechoty we Wrocławiu, po której został promowany na stopień podporucznika i skierowany na stanowisko dowódcy plutonu piechoty w 40 pułku zmechanizowanym w Opolu.

           Po studiach w Akademii Sztabu Generalnego WP w Warszawie objął funkcję oficera oddziału operacyjnego w Sztabie Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu. Ukończył studia w Moskwie w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR, po powrocie do kraju został wyznaczony na dowódcę 20 Dywizji Pancernej w Szczecinku i awansowany na stopień pułkownika.

           Awansował na stopień generała brygady, został zastępcą dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu, a następnie szefem sztabu, zastępcą dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego. Powierzono mu tworzenie Krakowskiego Okręgu Wojskowego, gdzie został dowódcą i awansował na stopień generała dywizji.

           Został odznaczony wieloma orderami i medalami polskimi i zagranicznymi, w tym słowackim Orderem Białego Podwójnego Krzyża.

          Mieszka w Niepołomicach.

kalendarium

1954 – ukończył szkołę podstawową w Oleśnicy

1959 – ukończył Technikum Ogrodnicze w Tarnowie

1959 IX 25 - rozpoczął służbę wojskową

1962 – absolwent Oficerskiej Szkoły Piechoty im. T. Kościuszki we Wrocławiu

1967–1970 - studiował w Akademii Sztabu Generalnego WP w Warszawie

1969 – awansował na stopień kapitana

1972 - awansował na stopień majora a potem na dowódcę 42 Pułku Zmechanizowanego w Żarach

1974 - awansował na stopień podpułkownika

1975–1976 – szef sztabu 5 Dywizji Pancernej w Gubinie

1976–1978 – studiował w Moskwie w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR

1979 - pod koniec roku objął dowództwo 4 Dywizji Zmechanizowanej w Krośnie Odrzańskim

1981-1986 – członek Centralnej Komisji Rewizyjnej PZPR

1983 IX 24 - mianowany na stopień generała brygady

1984-1989 – zastępca dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu ds. liniowych

1984 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

1989 VI – 1990 XII – szef sztabu, zastępca dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego

1991 X - powierzono mu tworzenie Krakowskiego Okręgu Wojskowego

1992 VIII 15 – dowódca Krakowskiego Okręgu Wojskowego

1993 – mianowany na stopień generała dywizji

1999 – Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

1999 VI 30 – po rozformowaniu Krakowskiego Okręgu Wojskowego przeszedł w stan spoczynku

źródła:

Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990, Toruń 2010