Alfred Roch Brandowski

(11 września 1835 Wilkowyja koło Jarocina – 4 lipca 1888 Kraków)

filolog klasyczny 

rodzina

syn Jana i Augusty z domu Welc

rodzeństwo: Aleksander (1837-1903), ksiądz, historyk; Emilia, mąż Ignacy Niedzwiedziski

w 1862 roku poślubił Helenę Cichowicz, dzieci: Antonina Pelagia (1862-1929), mąż Emilian Smoliński; Stanisław (1864-1935), dziennikarz, literat

biogram

           Studiował we Wrocławiu i Berlinie, po studiach pracował jako nauczyciel gimnazjalny w Wałczu i Poznaniu, następnie został profesorem filologii klasycznej na UJ. Zamieszkał przy ul. św. Marka 9. Został członkiem AU, był członkiem Towarzystwa Archeologicznego we Lwowie i Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Poznaniu.

           Zajmował się głównie literaturą polską i klasyczną, jest autorem szeregu publikacji z zakresu filologii klasycznej i humanizmu polskiego. Jego uczniami byli między innymi Jan Czubek i Bronisław Kruczkiewicz.

           Pochowany na Cmentarzu Rakowickim (kwatera O, grób rodzinny).

           Posiada epitafium ufundowane przez uczniów w kościele św. Anny.

wybrane publikacje:

1868 - Wykład budowy wierszów Owidego, Wergilego i Horacego

1874 - Założenie Uniwersytetu Krakowskiego w 1364

1878 - O łacinie Mikołaja Kopernika

kalendarium

1854–1858 - studiował we Wrocławiu

1859–1860 – studiował w Berlinie

1860–1865 - pracował jako nauczyciel gimnazjalny w Wałczu i Poznaniu

1865 – profesor filologii klasycznej na UJ

źródła:

Zdzisław Piszczek (red.), Mała Encyklopedia Kultury Antycznej, wyd. 7, Warszawa 1990

Wincenty Ogrodziński: Brandowski Roch Alfred. [w:] Polski słownik biograficzny, t.2, Kraków 1936, reprint Kraków 1989