Mieczysław Brahmer
pseudonim Interim,
(26 stycznia 1899 Kraków – 31 sierpnia 1984 Warszawa)
romanista, historyk literatury i teatru, komparatysta
rodzina
syn Józefa i Marii z Sobestów
29 września 1928 roku ożenił się z Anną Passowicz, mieli córkę Annę Krystynę
biogram
Jako uczeń gimnazjum im. Jana Sobieskiego w Krakowie, brał udział w przedstawieniach szkolnych. Studiował polonistykę i romanistykę na UJ, gdzie uzyskał doktorat i habilitację. Kontynuował studia we Francji i Włoszech, później pracował jako wykładowca języka i literatury polskiej w Katedrze Literatury Polskiej na uniwersytecie w Rzymie.
Po powrocie do Polski został profesorem w nowo powstałej Katedrze Literatury Włoskiej na Uniwersytecie Warszawskim.
Lata okupacji spędził poza stolicą, biorąc udział w tajnym nauczaniu szkół średnich i wyższych w Dębicy, Ropczycach i Krakowie.
Po wojnie wykładał na uniwersytetach w Krakowie i Poznaniu, wrócił na UW, gdzie do przejścia na emeryturę kierował Katedrą (później Instytutem) Filologii Romańskiej. Współpracował z teatrami krakowskimi i warszawskimi jako autor programów teatralnych i recenzji.
Był członkiem PAU w Krakowie, następnie PAN i wielu stowarzyszeń zagranicznych, między innymi Akademii Padewskiej, wiceprezesem Association Internationale de la Litterature Comparée oraz redaktorem wielu pism naukowych i literackich, między innymi „Przeglądu Współczesnego” i „Kwartalnika Neofilologicznego”. Był wybitnym znawcą dramatu europejskiego, interesował się literaturą renesansu i baroku.
Opublikował wiele prac po polsku, francusku i włosku z zakresu komparatystyki, stosunków literackich polsko–włoskich i historii teatru, a także dokonał wielu opracowań i przekładów. Jego artykuły i recenzje drukowane były między innymi w Listach z Teatru, Pamiętniku Teatralnym, Scenie i Widowni Warszawskiej, Scenie Polskiej, Teatrze oraz w wielu programach teatralnych.
Otrzymał między innymi Krzyż Komandorski i Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, francuską Legię Honorową, Krzyż Komandorski Orderu „Al. Merito Della Repubblica Italiana”. Wieloletni członek zarządu i rady nadzorczej Stowarzyszenia Mieszkaniowego Spółdzielczego Profesorów UW.
Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera C39, rząd 3, miejsce 9).
wybrane prace:
1922 II 22 – debiutował artykułem wstępnym pod tytułem O kontakt naukowy z z Zachodem opublikowanym w krakowskim „Czasie”
1924, 1948 – artykuły i recenzje w „Listach z Teatru”
1927 - Pertrarkizm w poezji polskiej XVI w.
1930 - Włochy w literaturze francuskiej okresu romantycznego
1931 - Tradycje odrodzenia we Włoszech
1933 - Odsiecz wiedeńska w poezji włoskiej
1939 - Z dziejów włosko-polskich stosunków kulturalnych
1945, 1948, 1953, 1955-1957 – publikował w „Teatrze”
1948 – Teatr i dramat średniowieczny na Zachodzie
1952, 1955, 1969 – drukował w „Pamiętniku Teatralnym”
1953 - Teatr średniowieczny krajów zachodniej Europy
1954 - Franciszek Rabelais na tle epoki
1957 - W galerii renesansowej
1961 - Renesansowy mit poety–wieszcza
1980 - Powinowactwa polsko–włoskie
kalendarium
1917 – ukończył Gimnazjum im. J. Sobieskiego w Krakowie
1918-1920 – służył w Batalionie Akademickim, następnie kontynuował studia
1920 – asystent na UJ
1921 – uzyskał magisterium
1921/1922 - studiował na Sorbonie, w Collège de France i w École des Hautes Études w Paryżu
1922-1925 – pracował w „Przeglądzie Współczesnym” jako sekretarz redakcji, później zastępca redaktora naczelnego
1923 – prowadził w „Przeglądzie Wieczornym” (nr 143-164) rubrykę Przez czarną szybkę
1923 - asystent w Katedrze Filologii Romańskiej UJ
1925 – uzyskał doktorat na UJ
1927 – na zebraniu organizacyjnym wznawiającego działalność krakowskiego oddziału Towarzystwa Literackiego im. A. Mickiewicza został wybrany do zarządu
1928 – wyjechał na studia do Paryża
1930 – wyjechał na studia do Włoch
1930 – habilitował się na podstawie pracy Włochy w literaturze francuskiej okresu romantycznego
1931 – uzyskał stopień docenta na UJ
1931–1937 – wykładał język i literaturę polską na uniwersytecie w Rzymie
1932 – rozpoczął współpracę z redakcją „Rocznika Literackiego”
1934 – współpracownik Komisji Historii Literatury Polskiej Akademii Umiejętności
1936 – został członkiem Akademii Papieskiej
1936 XII – mianowany profesorem historii literatury włoskiej na Uniwersytecie Warszawskim
1937-1939 oraz 1949–1969 – profesor Uniwersytetu Warszawskiego
1938 – członek-korespondent Towarzystwa Naukowego Warszawskiego (TWN)
1944 – przeniósł się do Krakowa
1945–1949 – profesor UJ
1945–1946 - wykładał w PWST w Krakowie
1946 – członek PAU
1947 – otrzymał nominacje na profesora zwyczajnego UW
1948 – sekretarz I Wydziału TWN i redaktor jego wydawnictw
1949–1957 – wykładał w PWST w Warszawie
1951 – wiceprezes Association Internationale de la Litterature Comparée
1952 – przewodniczący Komisji Neofilologicznej PAN
1953 - Nagroda Ministra Szkolnictwa Wyższego za działalność naukową i dydaktyczną
1954 – odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski
1954 – naczelny redaktor „Kwartalnika Neofilologicznego”
1954-1963 - pełnił funkcję przewodniczącego Zespołu Rzeczoznawców Neofilologów Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego
1956 – zasiadł w Radzie Naczelnej Międzynarodowego Stowarzyszenia Italianistów
1957-1967 - kierował Zakładem Neofilologii PAN
1958 – członek-korespondent PAN
1958-1961 – członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Komparatystów
1958–1977 – pełnił funkcję prezesa Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaciół Książki
1958 – członek Komitetu Doradczego Associazione per gli Studi di Lingua e Letteratura Italiana
1961-1964 – wiceprezes Międzynarodowego Stowarzyszenia Komparatystów
1961-1964 – pełnił funkcję wiceprezesa Associazione per gli Studi di Lingua e Letteratura Italiana
1964 – wszedł w skład Padewskiej Akademii Nauk
1964 – odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski
1964 – członek rzeczywisty PAN
1965 – odznaczony Krzyżem Kawalerskim francuskiego Orderu Narodowego Legii Honorowej
1966 – w Radzie Międzynarodowego Stowarzyszenia do Spraw Studiów nad Językiem i Literaturą Francuską
1979 – członek Akademii Historii i Literatury Polskiej i Słowiańskiej w Bolonii
1981 – nagroda Towarzystwa Kultury Europejskiej (SEC)
źródła:
Czesław Brzoza, Kraków między wojnami, Kraków 1998
Słownik biograficzny historii Polski, Ossolineum, Wrocław 2005
Almanach Sceny Polskiej 1983/84. Tom XXV. Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe - Warszawa 1987
Słownik współczesnych pisarzy polskich. T. 1. Warszawa 1963
A. Śródka: Uczeni polscy XIX-XX stulecia. T. 1. Warszawa 1994
Słownik badaczy literatury polskiej. T. 2. Łódź 1998 (B. Bogołębska)
Literatura polska XX wieku. Przewodnik encyklopedyczny. T. 1. Warszawa 2000