Izajasz Boner
zwany błogosławionym
(1399 lub 1400 Kraków – 8 lutego 1471 Kraków)
teolog, kaznodzieja, augustianin
rodzina
pochodził z zamożnej krakowskiej rodziny mieszczańskiej
syn Floriana (zasiadał w radzie miasta, kierownik mennicy królewskiej) i Bronisławy z Lanckorońskich i Zbigniewów
biogram
Odznaczał się dużymi zdolnościami i zaletami umysłu, wstąpił do zakonu augustianów przy kościele św. Katarzyny na Kazimierzu w Krakowie. W klasztorze na Kazimierzu rozpoczął studia filozoficzne, które kontynuował w Padwie.
Po powrocie do Polski skończył studia w Akademii Krakowskiej, uzyskując doktorat. W macierzystym zakonie zastępował przeora, powierzono mu odpowiedzialne funkcje wizytatora klasztorów, wikariusza generalnego na kapitułę prowincjalną do Ratyzbony.
Głosił kazania, wykładał w studium zakonnym, był wspaniałym wychowawcą młodych zakonników, założył skryptorium zakonne. Przypisuje mu się autorstwo kilku traktatów teologicznych między innymi niezachowanego traktatu o Trójcy Świętej. Prowadził działalność duszpasterską przy kościele Augustianów; znany z pobożności i niesienia pomocy ubogim i chorym, został włączony do grona 6 świętych i błogosławionych z XV wieku zwanych felix saeculum Cracoviae.
Brał aktywny udział w odbudowie kościoła św. Katarzyny zniszczonego w wyniku trzęsienia ziemi. Jego staraniem poddano renowacji znajdujący się wydzielonej z krużganków kaplicy fresk przedstawiający Matkę Boską Pocieszenia (do dziś otoczony dużym kultem). Legenda głosi, iż kilka lat później, modląc się do tego obrazu słowami Monstra te esse Matrem (Okaż, że jesteś Matką) doprowadził do wskrzeszenia zmarłego dziecka. Kult błogosławionego powstał zaraz po jego śmierci, jego grób w kościele św. Katarzyny otoczono czcią.
Od XVII wieku podejmowano próby przeprowadzenia procesu beatyfikacyjnego, papież Jan Paweł II wyraził formalną zgodę na oddawanie kultu publicznego i kościelnego Izajasza Bonera na terenie Archidiecezji krakowskiej.
Postać błogosławionego widnieje między innymi na obrazie Śmierć Izajasza w głównym ołtarzu kościoła św. Katarzyny (1 połowa XVII w.), na witrażu w klasztorze Augustianów (według projektu Zdzisława Gedliczki około 1930 roku) oraz w scenie zbiorowej na obrazie w kościele św. Marka z 1621 roku.
kalendarium
1419 - wstąpił do zakonu augustianów
1422 – ukończył studia filozoficzne w Padwie
1424 - przyjął święcenia kapłańskie
1438 - powrócił do Krakowa
1438-1440 – wizytator klasztorów
1443 - studiował teologię na Akademii Krakowskiej uzyskując tytuł doktora teologii
około 1447 – został profesorem Akademii
1450-1470 – kierował katedrą teologii Akademii Krakowskiej
1452 – wikariusz generalny na kapitułę w Ratyzbonie
1633 – podniesiono relikwie
1699 - umieszczono jego relikwie w ołtarzu w kaplicy św. Doroty
1766 - przeniesiono relikwie do grobowca - mauzoleum na krużgankach klasztornych
1957 II 1 – Stolica Apostolska wyraziła zgodę na rozpoczęcie jego procesu beatyfikacyjnego
1996 – kardynał Franciszek Macharski zatwierdził lokalny kult publiczny błogosławionego
1997 XII 5 – Stolica Apostolska wydała dekret o ważności postepowania diecezjalnego, odtąd przysługuje mu tytuł Sługi Bożego
źródła:
Michał Rożek, Przewodnik po zabytkach i kulturze Krakowa, Warszawa-Kraków 1997
Joachim Roman Bar, Polscy święci, t. 3, 1984
ks. Tadeusz Glemma, Boner Izajasz, [w] Polski słownik biograficzny, t.2, Kraków 1936, reprint Kraków 1989
ks. Piotr Pękalski, Żywot Izajasza Bonera, Kraków 1862