Witold Franciszek Marian Biernawski
(2 grudnia 1898 Sosnowica koło Włodawy – 30 czerwca 1957 Kraków)
inżynier mechanik, specjalista w zakresie obróbki skrawaniem
rodzina
syn Wacława, farmaceuty, i Heleny z Ossowiczów
biogram
Naukę rozpoczął w Szkole Handlowej w Moskwie, później wraz z rodziną wyjechał do Smoleńska, wziął udział w Rewolucji Październikowej. Studiował w Instytucie Politechnicznym w Niżnim Nowogrodzie, na Uniwersytecie Warszawskim oraz Politechnice Warszawskiej. Zainicjował badania w zakresie obróbki skrawaniem, o pionierskim znaczeniu w skali europejskiej, współpracował także z przemysłem zbrojeniowym.
W czasie okupacji wykładał w Wyższej Szkole Technicznej i na kursach kreślarskich. Po powstaniu warszawskim znalazł się w obozie w Pruszkowie.
Po wojnie osiadł w Krakowie, został profesorem Akademii Górniczej (następnie AGH), kierował Katedrą Mechanicznej Obróbki Materiałów. Był organizatorem Instytutu Obrabiarek i Obróbki Skrawaniem w Krakowie, którym kierował do śmierci. Był wykładowcą Politechniki Krakowskiej i Śląskiej.
Prowadził badania oporów właściwych skrawania dla różnych materiałów, opracował między innymi metodę mikrokinematograficznego badania procesów skrawania, był konstruktorem przyrządów pomiarowych, autorem wielu patentów krajowych i zagranicznych. Brał udział w pierwszej polskiej wyprawie naukowej na Spitsbergen (zajmował się filmem i radiostacjami ). Ogłosił około 50 prac, głównie z zakresu obróbki materiałów, w tym Teorię obróbki metali skrawaniem jedno z pierwszych w świecie wyczerpujących opracowań w tej dziedzinie.
Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera B2-12-10).
wybrane prace:
1944 - Obróbka metali
1947 - Obróbka wiórowa
1956 - Teoria obróbki metali skrawaniem
kalendarium
1915 – wyjechał z Moskwy do Smoleńska
1915–1917 - studiował w Instytucie Politechnicznym w Niżnim Nowogrodzie
1917 – powrócił do Moskwy
1918–1919 – pracował w Moskiewskim Komisariacie Spraw Wewnętrznych
1919 – powrócił do Polski
1921 – zatrudniony jako asystent w Katedrze Wytrzymałości Metali
1923–1931 – pracował w Laboratorium Obróbki Metali Politechniki Warszawskiej
1924–1929 – studiował fizykę na Uniwersytecie Warszawskim
1929 - uzyskał absolutorium z prawami nauczania przedmiotów ścisłych
1929–1931 – studiował metalurgię na Politechnice Warszawskiej
1932 - absolwent Politechniki ze stopniem inżyniera-mechanika
1934 – uczestniczył w pierwszej polskiej wyprawie na Spitsbergen, gdzie jeden z lodowców nazwano jego imieniem
1938 – uzyskał stopień adiunkta
1944 – aresztowany i osadzony na Pawiaku
1945 – na stałe zamieszkał w Krakowie
1946–1947 – kierownik Katedry Mechanicznej Obróbki Materiałów
1947 – pełnił obowiązki prodziekana
1947 – został profesorem Akademii Górniczej
1948–1951 – pełnił funkcję prorektora AGH
1948 – odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi
1949 – organizator i kierownik Instytutu Obróbki Skrawaniem
1949 – Prezydent RP B. Bierut nadał mu Order Sztandaru Pracy I Klasy
1952 – został członkiem PAN
1952–1956 – poseł na Sejm PRL I kadencji w okręgu Chrzanów
1952 – odznaczony Krzyżem Oficerskim OOP
1954 – profesor zwyczajny
1972 – został patronem Zespołu Szkół Zawodowych w Świebodzinie
źródła:
Słownik biograficzny historii Polski, Ossolineum, Wrocław 2005
Henryk Wosiński, Stronnictwo Demokratyczne w Polsce Ludowej. Cz. 3: Udział Stronnictwa w pracach parlamentu PRL w latach 1944–1968 (red. Wiktoria Beczek), Warszawa 1969
Profil na stronie Biblioteki Sejmowej [dostęp 2023-02-11]