Paweł Bielec
(20 marca 1902 Dynów – 16 listopada 2002 Kraków)
malarz, fotograf
rodzina
pochodził z biednej, chłopskiej rodziny
poślubił Marię, córkę Wincentego Michnowskiego prezesa toruńskiego Cechu Fotografów, właściciela zakładów fotograficznych w Brodnicy i Bydgoszczy
dzieci: Władysław, Barbara
biogram
W wieku 16 lat wyjechał do Lwowa, do pracy w zakładzie fotograficznym. Do jego obowiązków należało sprzątanie, ale wkrótce w pracowni portretowej lwowskiego artysty Cupaka, mógł się również uczyć zawodu. Pierwszy swój zakład fotograficzny otworzył wraz ze znajomymi we Lwowie, przy ulicy Grodzkiej, a następnie przy ulicy Akademickiej. Potem z całym dobytkiem i sprzętem fotograficznym przyjechał do Krakowa, gdzie otworzył już własną firmę Pracownia Artystyczna Fotografii FOTO – BIELEC przy ulicy Karmelickiej 50 (obecnie Plac Inwalidów 6).
Wykonywał głównie zdjęcia portretowe (ponad milion skatalogowanych zdjęć), wśród których są zdjęcia Kiepury, Wojtyły, Grechuty, Zina. Są też fotografie z pogrzebu Piłsudskiego i z ostatniej przed wojną defilady wojsk. Zasłynął wykonując portrety Krakowianek oraz artystyczne tableau. Jednym z jego pierwszych klientów w krakowskim zakładzie, był 18-letni wówczas Karol Wojtyła, który przyszedł z kolegami z polonistyki, by uczcić sztukę, którą wystawiali w teatrze. Zdjęcie przyszłego papieża obiegło cały świat, a kiedy delegacja krakowskiej Rady Miasta z prezydentem Lassotą na czele gościła w Watykanie, Ojciec Święty ze wzruszeniem oglądał swoją młodzieńczą fotografię, po czym z charakterystycznym dla siebie humorem powiedział: „Jaki byłem , a co wyście ze mnie zrobili”. Po czym, ku wielkiemu zaskoczeniu zebranych, dodał: „Pamiętam zakład przy Karmelickiej. Wchodziło się do góry po schodach... Fotografował mnie pan z czarnymi wąsami”.
W czasie II wojny światowej fotografował egzekucje i wykonywał odbitki dla organizacji podziemnych. Podczas okupacji przyjął do pracy Marię Michnowską, uciekinierkę z Bydgoszczy, świetną retuszerkę, która wkrótce została jego żoną. Pracowali razem, także w czasie okupacji, podczas komuny i w wolnej, demokratycznej Polsce.
Zawsze kierował się trzema podstawowymi prawdami dotyczącymi zawodu: po pierwsze traktować każde zdjęcie indywidualnie jak portret, po drugie dawać upusty osobom starszym i ubogim, po trzecie klient nasz pan.
Po wojnie rozpoczął studia na Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, pod kierunkiem prof. Rzepińskiego, Pautscha, Taranczewskiego, a dyplom uzyskał w pracowni prof. Pronaszki. Swoje prace malarskie (martwa natura, pejzaż, kwiaty) zaprezentował na 10 wystawach indywidualnych, wziął udział w 30 ogólnopolskich i kilku zagranicznych (między innymi w Krakowie, Warszawie, Bremie i Hamburgu. Wystawiał niewiele, bowiem zawsze traktował malarstwo jako sposób na życie - fotografia była formą zarabiania na życie.
Pochowany na Cmentarzu Rakowickim (LXIX, Pas B, Rząd 2, miejsce 20).
kalendarium
1918 – wyjechał do pracy we Lwowie
1928 – otworzył pierwszy zakład fotograficzny we Lwowie przy ulicy Grodzkiej
1938 – przybył do Krakowa
1938 V – otworzył zakład na Karmelickiej
1938 – wykonał znane zdjęcie Karola Wojtyły
1939 – przyjął do pracy Marię Michnowską
1940 – poślubił Marię Michnowską
1947–1952 – studiował malarstwo w krakowskiej ASP
1996 - otrzymał Złotą Odznakę ZPAP
1998 - zakład został przeniesiony na Plac Inwalidów
2002 – otrzymał srebrny medal Kraków 2000
2002 VI 10 – został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w pracy artystycznej
źródła:
Bielec Paweł, [w:] Władysław Tyrański, Kto jest kim w Krakowie : lokalne władze, urzędy, instytucje, środowiska : edukacja, zatrudnienie, pozycja zawodowa, działalność polityczna i społeczna, sympatie polityczne, rodzina, rozrywki i upodobania (dane z 1999 roku), Kraków: Krakowska Agencja Informacyjna, 2000
B. Bielec i J. Skrobot: 90-lecie powstania Cechu Krakowskich Fotografów, Kraków 2000; Paweł Bielec-Dom Fotografii, Kraków 2001
Natalia Grygny, LoveKrakow.pl [dostęp 11.04.2022]
bielec.art.pl [dostęp 11.04.2022]