Dzisiejsza data:

Wacław Bębnowski

(15 sierpnia 1865 Dubieniec koło Połocka, Białoruś – 26 maja 1945 Aleksandrów Kujawski)

rzeźbiarz, ceramik 

rodzina

najmłodszy z dzieci syn Aleksandra i Franciszki z Korsaków

poślubił:

1. Zofia Górecka, córka majstra garncarskiego

2. Helena Dunajska, mieli córkę

biogram

           Początkowe nauki pobierał w domu, już w dzieciństwie zdradzał skłonności plastyczne – lepił figurki z miąższu chleba. Dzięki radom Jana Chruckiego, znanego portrecisty, członka Petersburskiej Akademii Sztuk Pięknych, zaprzyjaźnionego z rodziną dziecka, rodzice zdecydowali się na dalsze artystyczne studia syna.

           Początkowo podjął studia w Szkole Malarstwa i Rzeźby w Moskwie, następnie przeniósł się do Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie. Studiował pod kierunkiem Izydora Jabłońskiego i Alfreda Dauna, a następnie rozpoczął studia w Klasie Rzeźbiarskiej na Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych (Königliche Akademie der Bildenden Künste) w Monachium, studiował u Wilhelma von Rümanna, a także w Academie Colarossi w Paryżu u Francoisa-Laurenta Rolarda.

           Interesował się sztuką stosowaną, po powrocie do Krakowa tworzył rzeźbę dekoracyjną i ceramikę artystyczną. Założył ze Stanisławem Budzińskim „Spółkę Krakowską Artystyczną”, której wyroby prezentowali głównie w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie. Kolejną spółkę „Spółka Krakowska” zawiązał z Leonem Kowalskim, malarzem i grafikiem. Poznany w Paryżu ziemianin z Kujaw Leon Wodziński zatrudnił go do renowacji kościoła św. Jana Chrzciciela w Służewie. Dla kościoła wykonał zdobienie ołtarza, chrzcielnicę, lożę kolatorską, chór i ambonę. W rzeźbionych postaciach utrwalał twarze miejscowych ludzi (między innymi pokojówki z pałacu Wodzińskich czy stajennego). Oprócz prac przy Służewskim kościele zajmował się także projektowaniem przedmiotów sztuki użytkowej, którą wykonywano w wytwórni wytwórni rzeźb i wazonów otworzonej wspólnie z Wodzickim.

           Osiadł na obrzeżach Aleksandrowa Kujawskiego, w kupionej i przerobionej karczmie urządził sobie pracownię „Dębówkę”, gdzie mieszkał do końca życia. Wykonał między innymi rzeźby do kościoła w Ciechocinku oraz stacje drogi krzyżowej dla świątyni w Nieszawie, Bielawie i Raciążku. 

           Po wybuchu I wojny światowej i śmierci żony wpadł w depresję. Po blisko dwóch latach samotności żeni się powtórnie z Heleną Dunajską, pochodzącą z Żyrardowa mieszkanką Aleksandrowa, rodzi im się jedyna córka.

           Po odzyskanie niepodległości podjął pracę nauczyciela rysunku w Aleksandrowskim gimnazjum, coraz mniej wystawiał, zaczął chorować, utrzymywał się z wyprzedaży co cenniejszych rzeczy w swoim domu. Jego żona umiera po kilkudniowej chorobie na zapalenie płuc, później umiera on sam po długiej chorobie.

           Tworzył prace o wysokiej wartości artystycznej i bardzo dobrej jakości wykonania. Najczęściej stosował terakotę patynowaną własnym sposobem w odcieniach zieleni i ugrów. Jego główne prace to między innymi popiersia dla rodziny Wodzinowskich ze Służewca (Pokora i nagan, Przyjaciele, Dzikus, Kalina, popiersie W. Tetmajerowej i portret żony.

          Wazoniki jego autorstwa posiadają Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku i Muzeum Narodowe w Warszawie oraz znajdują się w rękach prywatnych.

           Pochowany na cmentarzu parafialnym w Aleksandrowie Kujawskim.

wybrane prace:

1913 – patera Macierzyństwo

około 1914Waza – trójnóg z niedźwiadkami terakota

1918Profil kobiety ceramika szkliwiona

1929Akt leżący terakota

1936Dzieci glina patynowana

kalendarium

1888–1897 – studiował w krakowskiej SSP z przerwami

1893 X 17 - rozpoczął studia w Monachium

1895 – studiował w Académie Colarossi w Paryżu

do 1896 – mieszkał w Monachium

1889–1902 – współpracuje ze Stanisławem Budzińskim w „Spółce Krakowskiej Artystycznej”

1898 – żeni się z Zofią Górecką, przenoszą się do Warszawy

1900 – zakłada z Leonem Kowalskim „Spółkę Krakowską”

1903 – wspólnie z Leonem Wodzickim otworzyli pracownię ceramiczną

1904 – miał wystawę indywidualną w warszawskim Salonie Krywulta

1905 – nabywa od Wodzińskich dom (wcześniej pełniący rolę karczmy)

1905 - założył własną pracownię

1906 – brał udział w wystawie zbiorowej w „Zachęcie”

1914 – umiera jego żona

1916 – poślubia Helenę Dunajską

1944 – na zapalenie płuc umiera jego żona

źródła:

Jerzy Erwiński, Rzeźbiarz zapomniany, „Gazeta Aleksandrowska” nr 1 (9), styczeń 2008 

Saur Allgemeines Künstlerlexikon, Tom VIII, München/Leipzig 1994

Halina Stępień, Maria Liczbińska, Artyści polscy w środowisku monachijskim w latach 1828-1914. Warszawa 1994

Krystyna Kotula, Wacław Bębnowski 1865-1945. Katalog dzieł ze zbiorów Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku, Włocławek 2009