Laetus Bernatek

(4 lipca 1847 Göding, Morawy – 26 stycznia 1927 Kraków)

zakonnik 

biogram

           Początkowe nauki pobierał w domu rodzinnym, następnie w Wiedniu wstąpił do Zakonu Szpitalnego Świętego Jana Bożego. Studiował teologię i farmację na Uniwersytecie Wiedeńskim, gdzie uzyskał tytuł magistra. Po studiach pracował jako aptekarz w Wisowicach, Zebrzydowicach, Letovicach i Linzu, w szpitalach prowadzonych przez jego zgromadzenie.

           Został przeorem Krakowskiego Konwentu Bonifratrów. Podczas trawiących Kraków epidemii cholery azjatyckiej i ospy uczynił klasztor szpitalem zakaźnym. Dwukrotnie zwiększył liczbę łóżek w szpitalach, wynoszącą 70 w 1897 roku. W tym samym roku rozpoczął budowę nowoczesnego gmachu szpitala. Fundusze na budowę pochodziły ze składek publicznych (369 600 koron) i dotacji państwowych (80 400 koron). Otwarcie placówki miało miejsce w październiku 1906 roku. Dokonał także modernizacji całego konwentu zakonnego. Po 20 latach pracy odszedł z Krakowa do Wiednia, gdzie pełnił funkcję przeora wiedeńskiego konwentu. Delegacja Rady miejskiej, w skład której wchodził prezydent Leo, obaj wiceprezydenci i przewodniczący sekcji dobroczynnej, profesor Pareński, w imieniem gminy złożyła mu podziękowanie i uznanie za długoletnią humanitarną działalność na rzecz ubogiej ludności miasta Krakowa oraz za zbudowanie nowego wielkiego szpitala, który powstał dzięki jego szlachetnej inicjatywie. Szpital w dniu otwarcia liczył 100 łóżek i posiadał oddziały: wewnętrzny z pododdziałem gruźliczym, chirurgiczny, skórno-weneryczny z ambulatoriami, ponadto ambulatoria dentystyczne i okulistyczne oraz aptekę. Wyposażony w centralne ogrzewanie, elektryczne oświetlenie złożone ze 130 lamp żarowych, wentylację, zimną i ciepłą wodę oraz specjalistyczną aparaturę medyczną był jednym z najnowocześniejszych szpitali Galicji. Wysoki poziom wyposażenia szpitala został nagrodzony w 1907 roku, podczas X Zjazdu Lekarzy i Przyrodników Polskich złotym medalem „za wzorowe urządzenie”.

          Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (pas 32, zachodni).

          Jego imieniem została nazwana kładka pieszo-rowerowa w Krakowie łącząca Kazimierz i Podgórze, zlokalizowana w pobliżu siedziby krakowskiego zakonu i szpitala bonifratrów.

kalendarium

1865 VII 11 – wstąpił w Wiedniu do Zakonu Szpitalnego Świętego Jana Bożego

1891 – został przeorem Krakowskiego Konwentu Bonifratrów

1892-1894 – w czasie epidemii cholery azjatyckiej i ospy uczynił klasztor szpitalem zakaźnym

1897 – rozpoczął budowę szpitala

1906 X 7 – nastąpiło otwarcie nowej placówki

1906 XI 16 – delegacja Rady miasta złożyła mu podziękowania za jego działalność

2010 IX 30 – otwarto kładkę Bernatka

źródła:

Michał Rożek, Przewodnik po zabytkach i kulturze Krakowa, Warszawa-Kraków 1997

BERNATEK Laetus (1847-1927) w: Polski Słownik Biograficzny t. 1, członek zgromadzenia bonifratrów

Dzieło o. Laetusa. „Nowości Ilustrowane”. Nr 41, 6 października 1906