Benedykt Polak

Benedictus Polonus

(około 1200 – po 1251)

pierwszy znany polski podróżnik, franciszkanin 

biogram

           Brał udział w poselstwie papieża Innocentego IV na dwór chana mongolskiego Gujuka w pobliżu Karakorum. Do poselstwa, które wyruszyło z Lyonu we Francji (gdzie rezydował wówczas papież Innocenty IV), przez Pragę na Śląsk, dołączył we Wrocławiu. Miał pełnić rolę sekretarza, tłumacza i eksperta w sprawach języka i obyczajów Rusinów. Celem poselstwa było zawarcie sojuszu z Mongołami przeciwko muzułmanom, którzy zajęli Ziemię Świętą. Wyprawa dotarła do miejsca zwanego Sira Orda, letniej rezydencji chana, położonej o pół dnia drogi od Karakorum, stolicy imperium. W trakcie wyprawy przebyto na koniach w ciągu ponad 2 lat blisko 20 tysięcy km.
           Po powrocie do Polski przebywał w Krakowie. Pozostawił dwie relacje: krótszą De Itinere Fratrum Minorum ad Tartaros oraz dłuższą, przedstawiającą historię i obyczaje Mongołów. Przyczynił się także do kanonizacji św. Stanisława.

wybrane prace:

1839 - sprawozdanie De Itinere Fratrum Minorum ad Tartaros będące relacją z pierwszej wizyty Europejczyków w państwie Mongołów (Mongolia)

kalendarium

około 1236 – wstąpił do zakonu

1245 IV 16 - 1247 XI 18 - odbył (wraz z 65-letnim Jan di Piano Carpini, legatem papieskim) wizytę w państwie Mongołów

1246 II 3 – dotarli do Kijowa, wymienili tam konie europejskie na bardziej wytrzymałe konie mongolskie

1246 VII 22 – dotarli do Syra-Orda, letniej rezydencji mongolskich chanów

1246 XI 11 – otrzymali pisemną odpowiedź chana na list papieża

1246 XI 13 – wyruszyli w drogę powrotną
1252 - został gwardianem klasztoru Franciszkanów w Krakowie

1252 – zeznawał jako świadek cudu w procesie kanonizacyjnym biskupa Stanisława ze Szczepanowa

źródła:

Polski Słownik Biograficzny. T. 1. Kraków 1935, reprint Kraków 1989

Słownik biograficzny historii Polski, Ossolineum, Wrocław 2005