Józef Becker
(5 grudnia 1871 Niemiecki Bród, Czechy – 16 lutego 1925 Warszawa)
generał brygady Wojska Polskiego
biogram
W czasie I wojny światowej walczył na froncie rumuńskim dowodząc batalionem i pułkiem. Jako pułkownik austriacki oddał w Krakowie do dyspozycji Wojska Polskiego 113 pułk piechoty. Był uczestnikiem wojny polsko–bolszewickiej między innymi dowódcą grupy operacyjnej na froncie ukraińskim, dowódcą Brygady Piechoty w 12, 18 i 13 Dywizji Piechoty. Pełnił obowiązki szefa referatu broni i organizacji w sztabie gen. T. Rozwadowskiego. Został dowódcą Obszaru Warownego „Wilno”, przez krótki czas był komendantem Obszaru Warownego „Kraków”. Dowodził 20 dywizji piechoty.
Udekorowany i odznaczony między innymi Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych – trzykrotnie, Krzyżem Komandorskim Orderu Gwiazdy Rumunii.
Pochowany na Cmentarzu Rakowickim (kwatera 68, grobowiec rodzinny Kumorów i Beckerów).
kalendarium
1892 – mianowany podporucznikiem (leutnant) Cesarskiej i Królewskiej Armii
1918 – został podpułkownikiem (oberstleutnant) Cesarskiej i Królewskiej Armii
1918 XI - oddał w Krakowie do dyspozycji WP 113 pułk piechoty
1919 III–V – dowódca 18 Pułku Piechoty
1919 VI – 1920 XII – kolejno: referent broni i organizacji w Dowództwie "Wschód", dowódca Grupy Operacyjnej, oficer ds. zleceń w Dowództwie Etapów oraz czasowo w polskiej ekspozyturze przy rządzie Ukrainy
1920 V 22 - zatwierdzony w stopniu pułkownika z dniem 1 kwietnia 1920
1920 XII – 1923 - dowódc Obszaru Warownego „Wilno”
1921 – odznaczony Krzyżem Virtuti Militari
1922 V 3 – zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów piechoty
1922 – odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski
1922 VII – po generale Zdzisławie Kosteckim objął funkcję Dowódcy Obozu Warownego Kraków
1923–1924 – komendant Obozu Warownego „Kraków”
1923 V 12 – w gmachu Urzędu Wojewódzkiego uczestniczył w naradzie z udziałem między innymi J. Piłsudskiego i F. Focha
1924 III 31 - Prezydent RP Stanisław Wojciechowski na wniosek Ministra Spraw Wojskowych, gen. dyw. Władysława Sikorskiego awansował go na generała brygady ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 11. lokatą w korpusie generałów
1924 IV - odkomenderowany do pełnienia obowiązków dowódcy 18 Dywizji Piechoty w Łomży
1924 VII - mianowany dowódcą 20 Dywizji Piechoty w Słonimiu
źródła:
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa 1923
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa 1924
Henryk Piotr Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. T. 1. Pruszków 1998
Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa 1991
Stawecki P., Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa1994
Czesław Brzoza, Kraków między wojnami, Kraków 1998