Marian Bąkowski

(17 listopada 1901 Kraków – 30 kwietnia 1984 Kraków)

harcerz, pracownik kolei 

rodzina

syn Henryka (1867-1933), kucharza, i Franciszki z domu Gębczak

rodzeństwo: Jan (1893-1955 Chicago), mechanik samochodowy; Kazimierz (1895-1915), oficer armii austriackiej, zginął w Brześciu; Zygmunt, filozof, pracownik Uniwersytetu Poznańskiego; Stefan, kierownik szkoły w Mostku koło Olkusza

lipiec 1932 poślubił Helena Magiera (1909-1969), mieli syna Jerzego (1934-), mgr inż. projektant

druga żona Janina Sobor (1921-1996)

biogram

           Jako młody człowiek brał udział w zajęciach organizowanych przez Sodalicję Mariańską w Domu Młodzieżowym na ulicy Lea, obecnie miejscu Szpitala Kolejowego w Krakowie. Była to renomowana placówka kulturalna z salą teatralną, prowadząca kółko teatralne, chór, sekcje krajoznawczą, sportową i filatelistyczną pod jego opieką. Na terenie Domu Młodzieżowego powstały zastępy, a potem "dziki" pluton przez niego prowadzony, współpracujący z drużynowym 6. Krakowskiej Drużyny Harcerzy Antonim Sarną. Wkrótce potem Sarna został drużynowym nowo utworzonej 7. Drużyny Skautowej na terenie Domu Młodzieżowego.

           Marian Bąkowski kontynuował swoją pracę jako instruktor drużyny, z którą współpracował między innymi z plutonowym Czarnych Wilków i założycielem Czarnej Trzynastki - Józefem Grzesiakiem. Powstanie 13. Drużyny Skautowej prowadzonej przez energicznego i popularnego J. Grzesiaka, przyciągnęło wielu chłopców, w tym również jego. Wielu członków obu drużyn dołączyło później do Wojska Polskiego, w tym Antoni Sarna i on sam.

           Służył w 1. Pułku Wojsk Kolejowych w Krakowie, gdzie brał udział między innymi w budowie trasy kolejowej między Puckiem a Władysławowem i Helem. Po zakończeniu służby zawodowej na kolei, działał społecznie jako kwatermistrz Hufca Harcerzy. Jego zadania obejmowały opiekę nad magazynami przy ul. Szujskiego, niedaleko izby harcerskiej "Czarnej Trzynastki", zwanej też "Marnym widokiem".
Później przeniósł się z rodziną do Kielc, kontynuując pracę na kolei oraz zaangażowanie społeczne w stowarzyszeniu Rodzina Kolejowa. Zajął się także opieką nad 10. Kielecką Drużyną Harcerzy im. A. Małkowskiego i był jednym z założycieli 7. Kieleckiej Drużyny Harcerek, działających przy Szkole Podstawowej im. G. Piramowicza pod patronatem Rodziny Kolejowej.

           Wkrótce rozpoczął opiekę nad kolejową Drużyną Harcerzy w Jędrzejowie, która była częścią silnego środowiska drużyn kolejowych dzięki umowie między ZHP a Zarządem Głównym Rodziny Kolejowej. Aktywnie uczestniczył w licznych wycieczkach i obozach, następnie został przeniesiony do Warszawy, gdzie przejął kierownictwo Referatu Kolejowych Drużyn Harcerskich w Zarządzie Głównym Rodziny Kolejowej.

           Powrócił do Krakowa, po wznowieniu działalności ZHP, zaangażował się w pracę 13. Krakowskiej Drużyny Harcerzy im. Zawiszy Czarnego, którą wówczas prowadził druh Zygmunt Smoleń. Przejął obowiązki sekretarza. Razem z Zygmuntem Słabym był inicjatorem i sekretarzem Komitetu Organizacyjnego Jubileuszu 40-lecia Czarnej Trzynastki Krakowskiej, który odbył się w lutym 1958 roku na dziedzińcu Wawelskim. Uroczystość zgromadziła licznych harcerzy, rodziców, sympatyków oraz drużyny Hufca Kraków-Łobzów i 10. Kielecką Drużynę Harcerzy. Podczas ceremonii odbyło się przyrzeczenie harcerskie oraz apel poległych, pozostawiając niezapomniane wspomnienia. Następnego dnia w sali gimnastycznej Szkoły Podstawowej nr 7 miało miejsce uroczyste spotkanie, podczas którego uczestniczył między innymi były komendant skautowy w Krakowie Leopold Węgrzynowicz.

           Zawsze doceniał wartości, które nabył dzięki harcerstwu, a jego praca w tej organizacji przynosiła mu wiele radości i niezapomnianych chwil. Uważał, że zasady harcerskie powinny obowiązywać do samego końca życia.

           Został pochowany na cmentarzu Rakowickim.

kalendarium

1917 - odbył się raport 7. Drużyny, który zgromadził około 50 skautów

1918 II – przeszedł wraz z innymi chłopcami do 13. Drużyny Skautowej

1918 X - „Siódemka” i „Trzynastka” wzięła udział w rozbrajaniu wojsk austriackich i pełnieniu służby jako Straż Obywatelska

1918 – z końcem roku 7. Drużyna została połączona z 10. KDH im. T. Rejtana

1920 - odbył służbę wojskową w 1. Pułku Wojsk Kolejowych w Krakowie

1929 VI 1 - odznaczony Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

1934 - przeniósł się z rodziną do Kielc

1935 - uczestniczył w obozie w Komańczy

1938 - uczestniczył w obozie w Juracie

1938 VIII 10 – odznaczony Brązowym Medalem "Za Długoletnią Służbę"

1939 - otrzymał przeniesienie do Warszawy

1948 - wrócił do Krakowa

1956 XII - włączył się w pracę 13. Krakowskiej Drużyny Harcerzy im. Zawiszy Czarnego

1958 II - sekretarz Komitetu Organizacyjnego Jubileuszu 40-lecia Czarnej Trzynastki Krakowskiej

1968 XI 30 – odznaczony Odznaką Honorową Stopnia Pierwszego Zjednoczenia Polskich Zespołów Śpiewaczych i Instrumentalnych

1968 X 6 – odznaczony Złotą Odznaką Polskiego Związku Filatelistów

źródła:

Harcerski Słownik Biograficzny