Henryk Michał Barycz
(26 czerwca 1901 Stary Sącz – 9 września 1994 Kraków)
historyk nauki, kultury i oświaty, archiwista
rodzina
syn średniorolnego chłopa Michała i Walerii z domu Korona
zawarł związek małżeński z Marią (07.04.1904 – 11.07.1992) z Nalepów
Henryk Barycz (1901-1994)
biogram
Studiował historię na Uniwersytecie Jagiellońskim, u Stanisława Kota i Wacława Sobieskiego. Wielokrotnie wyjeżdżał na studia i poszukiwania badawcze do Austrii, Czechosłowacji, Francji, Niemiec, Szwajcarii i Włoch. Został asystentem w Katedrze Historii Kultury UJ, kierowanej przez Stanisława Kota, gdzie pracował do czasu jej likwidacji. Został dyrektorem Archiwum UJ.
W czasie okupacji hitlerowskiej odmówił Niemcom dalszego zatrudniania w służbie archiwizacyjnej, na stanowisko dyrektora wrócił po wojnie.
Uzyskał nominację na profesora nadzwyczajnego UJ i podjął wykłady na UJ, pracował także jako profesor na Uniwersytecie Wrocławskim.
Specjalizował się w historii kultury, nauki i oświaty. Ogłosił szereg publikacji (około 775, w tym około 30 książek), był również autorem artykułów w Polskim Słowniku Biograficznym, przez lata wchodząc w skład jego Komitetu Redakcyjnego. Należał do wielu stowarzyszeń i towarzystw naukowych krajowych i zagranicznych (między innymi Międzynarodowej Akademii Historii Nauki w Paryżu i Londynie, Akademii Literatury, Historii Polski i Słowacji im. Adama Mickiewicza w Bolonii, był członkiem honorowym TMHiZK).
Za działalność naukową otrzymał między innymi nagrodę Fundacji Alfreda Jurzykowskiego oraz odznaczony został między innymi Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski oraz medalem Merentibus UJ.
Pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera XIXA, rząd zachodni, miejsce 11), w kolegiacie św. Anny znajduje się pamiątkowa tablica, jest patronem ulicy w dzielnicy VIII Dębniki, przecinającą ulicę Bohaterów Tobruku.
wybrane prace:
1933 - Szkice z dziejów Uniwersytetu Jagiellońskiego
1934 - Geneza i autorstwo Equitis Poloni in Iesuitas actio prima
1935 - Historia Uniwersytetu Jagiellońskiego w epoce humanizmu
1936 - J. S. Bandtkie a Śląsk. Z dziejów pierwszych zainteresowań się nauki polskiej Śląskiem
1938 - Polacy na studiach w Rzymie w epoce Odrodzenia
1939 - Lata szkolne Marka i Jana Sobieskich w Krakowie
1947 - Historia Szkół Nowodworskich (3 tomy) wspólnie z Janem Hulewiczem
1948 - Andrzej Maksymilian Fredro wobec zagadnień wychowawczych
1948, 1964 - Uniwersytet Jagielloński w życiu narodu polskiego
1953 - Mikołaj Kopernik, wielki uczony Odrodzenia
1957 - Dzieje nauki polskiej w epoce Odrodzenia
1958 – Alma Mater Jagiellonica
1968 - W blaskach epoki Odrodzenia (
1975 - Stanisław Smolka w życiu i nauce
1978 - Historyk gniewny i niepokorny. Rzecz o Wacławie Sobieskim
1979 - Józef Ignacy Kraszewski, czterokrotny kandydat do katedry uniwersyteckiej
1979 - Śląsk w polskiej kulturze umysłowej
1981 - Szlakami dziejopisarstwa staropolskiego
1987 - Między Krakowem a Warmią i Mazurami. Studia i szkice ;
kalendarium
1920-1926 - studiował historię na Uniwersytecie Jagiellońskim
1924 - został redaktorem wydawnictw Komisji do Dziejów Oświaty i Szkolnictwa w Polsce PAU
1926 - uzyskał stopień doktora filozofii na podstawie rozprawy Trzy studja do historji kultury XVI wieku
1926-1933 - pracował w Katedrze Historii Kultury UJ
1934-1939, 1945-1949 i 1953-1963 - dyrektor Archiwum UJ
1935 - docent na UJ, habilitację uzyskał po przedstawieniu pracy Historja Uniwersytetu Jagiellońskiego w epoce humanizmu
1939-1952 - sekretarz Komisji Historii Medycyny i Nauk Przyrodniczych PAU
1946 - został profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Jagiellońskiego
1946-1952 - redaktor kwartalnika "Reformacja w Polsce"
1947-1952 - sekretarz Komisji dla Dziejów Oświaty i Szkolnictwa w Polsce PAU
1949-1953 - pracował jako profesor na Uniwersytecie Wrocławskim
1951 - został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności
1953-1971 - kierował Katedrą Historii Nauki i Oświaty UJ
1956-1958 - dziekan Wydziału Filologiczno-Historycznego UJ
1957 - został profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Jagiellońskiego
1973 - został członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk
1984 XI 9 - otrzymał za działalność naukową tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego
1989 - po reaktywacji PAU został jej wiceprezesem
1990 - został laureatem nagrody naukowej miasta Krakowa
źródła:
Andrzej Śródka, Uczeni polscy XIX i XX stulecia, tom V: Suplement, Agencja Wydawnicza "Aries", Warszawa 2002
Janina Bieniarzówna, Jan M. Małecki, Dzieje Krakowa, t. 3, Kraków 1979
Aleksander Brückner: Encyklopedia staropolska, tom II. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990
Słownik biograficzny archiwistów polskich, t. II 1906-2001, Warszawa 2002