Adam Ignacy Bar
(20 grudnia 1895 Stanisławów – 29 marca 1955 Kraków)
historyk literatury polskiej, bibliotekarz, bibliograf, edytor
rodzina
syn Sebastiana i Stanisławy z Kaczorowskich
miał brata i siostrę
mąż Ireny Bar–Święch z domu Turowskiej
biogram
Po studiach na polonistyce UJ (równocześnie pracował w redakcjach pism „Nowości Ilustrowane” i „Nowa Reforma”), gdzie uzyskał doktorat, rozpoczął pracę w Bibliotece Jagiellońskiej. Był między innymi kierownikiem Oddziału Czasopism oraz organizatorem i kierownikiem Oddziału Informacji Bibliograficznej.
W czasie okupacji był redaktorem i wydawcą „Dziennika Polskiego” i „Tygodnika Polskiego”, stworzył liczący 500 tytułów jeden z najbogatszych zbiorów prasy konspiracyjnej w Polsce.
Po wojnie został wykładowcą UJ. Był pierwszym redaktorem „Biuletynu Biblioteki Jagiellońskiej".
Jako radny miejski przyczynił się do otwarcia Publicznej Biblioteki miasta Krakowa. Pełnił funkcję przewodniczącego krakowskiego koła Związku Bibliotekarzy Polskich.
Był autorem ponad 270 prac z dziedziny historii i krytyki literackiej, teatrologii i prasoznawstwa. Opracował dzieje teatrów krakowskich, a osobną uwagę poświęcił dyrekcji Stanisława Koźmiana. Zainicjował fundamentalne przedsięwzięcia dokumentacyjno-bibliograficzne, między innymi przy współudziale W. T. Wisłockiego i T. Godłowskiego opracował Słownik pseudonimów i kryptonimów pisarzy polskich oraz Polski dotyczących. Rozpoczął gromadzenie materiałów do retrospektywnej bibliografii zawartości literackiej czasopism polskich 1948-1953 kontynuowane przez zespół Instytutu Badań Literackich (tzw. kartoteka B osiągnęła liczbę 1,5 mln kart). Jego zbiory stały się podstawą Bibliografii filozofii polskiej 1750–1830, ogłosił także między innymi Charakterystyka i źródła powieści Kraszewskiego w latach 1830-1850 oraz Kumoszki na Parnasie. Wydał pisma Karola Miarki, W.S. Reymonta i innych.
Pochowany na cmentarzu Salwatorskim (sektor SC 9, rząd 1, grób 14).
wybrane prace:
1924 - Charakterystyka i źródła powieści Kraszewskiego w latach 1830-1850
1930 – Karol Miarka zarys monograficzny
1931 – Dzieje teatrów krakowskich
1936–1938 - Słownik pseudonimów i kryptonimów pisarzy polskich oraz Polski dotyczących (t. 1-3) przy współudziale W. T. Wisłockiego i T. Godłowskiego (uzupełniany do 1950 roku)
1939 – Teatr krakowski pod dyrekcją Koźmiana
1939 - Pisma K. Miarki
1947 - Kumoszki na Parnasie
1948–1951 - Pisma W. S. Reymonta
1955–1960 - Bibliografia filozofii polskiej 1750 – 1830 T. 1–2
kalendarium
1915-1920 - studiował polonistykę na UJ
1922 – obronił doktorat
1924 – rozpoczął pracę w Bibliotece Jagiellońskiej
1929 V 18 – pod jego kierunkiem pracownicy Biblioteki Jagiellońskiej przystąpili do opracowania wykazu pseudonimów i kryptonimów pisarzy polskich
1930–1950 – kierował Oddziałem Czasopism
1936 VI 7 – odznaczony Srebrnym Wawrzynem Akademickim
1951–1955 – kierował Oddziałem Informacji Bibliograficznej
1945 – po habilitacji został wykładowcą UJ
1945–1955 – był pierwszym redaktorem „Biuletynu Biblioteki Jagiellońskiej"
od 1946 – wykładał także w Wyższej Szkole Nauk Społecznych, gdzie był dziekanem Wydziału Oświatowo-Społecznego
1946 - przyczynił się do otwarcia Publicznej Biblioteki m. Krakowa
1946–1947 – był przewodniczącym krakowskiego koła Związku Bibliotekarzy Polskich
1946 – został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski
1955 I 15 – odznaczony medalem 10-lecia Polski Ludowej
źródła:
Słownik biograficzny historii Polski, Ossolineum, Wrocław 2005
Czesław Brzoza, Kraków między wojnami, Kraków 1998
Wielka Encyklopedia PWN red. Jan Wojnowski, Warszawa 2001, t. 3, s. 206