Wiktor Polearch Brodzki

(24 grudnia 1826 Ochotówka koło Owrucza, Wołyń – 9 października 1904 Rzym)

rzeźbiarz

rodzina

syn Józefa Salezego Brodzkiego herbu Łodzia i Wiktorii z Bronikowskich herbu Osęk

brat Eugeniusza (1810 – 1842)

był ojcem chrzestnym Leona (1883 – 1976), syna malarza Henryka Siemiradzkiego

poślubił Olimpię Wiktorię Bobowską (1819 – 1911)

          dzieci: Eugeniusz Ksawery (1837 – 1865), żona Agnieszka Brodzka (1825 – 1908); Juliusz Zdzisław (1839 – 1866); Amelia, mąż Bronisław Słonecki; Julian Konstanty Deodat, żona Alojzja Maria Bure

biogram

           Naukę rozpoczął w Mozyrzu, następnie ukończył gimnazjum w Żytomierzu. Odbył praktykę w kancelarii adwokackiej w Żytomierzu, kończąc karierę jako sekretarz marszałka szlachty w Owruczu. Dzięki protekcji Kaspra Żelewietra (około 1780 – 1856) i ministra Ignacego Turkułła (1798 – 1856) uzyskał finansowe wsparcie z funduszy Królestwa Polskiego i wyjechał do Petersburga, gdzie rozpoczął studia jako wolny słuchacz w Akademii Sztuk Pięknych.

           Studiował u Iwana Pietrowicza Vitalego (1794 – 1855) i Nikołaja Pimienowa (1812 - 1864), następnie dzięki uzyskanemu stypendium na studia zagraniczne, kontynuował studia w Dreźnie, Wiedniu i Rzymie.

           Po powrocie do Petersburga realizował liczne zamówienia dworu carskiego, w duchu neoklasycyzmu. Wykonał między innymi kilka rzeźb do Ermitażu, kominek pałacu w Carskim Siole, posąg Katarzyny II do Sali konferencyjnej Akademii Petersburskiej.

          Zamieszkał w Rzymie, nie tracąc kontaktów z Rosją, gdzie otrzymał tytuł Akademika i godność profesora honorowego Akademii Petersburskiej.

          Tworzył w marmurze, rzadziej w brązie, kompozycje o tematyce antycznej, mitologicznej, religijnej, rzeźby nagrobne, portrety. Jego portretowe rzeźby odznaczają się wiernością ikonograficzną, czasem naturalizmem. Dużą popularnością cieszyły się grupy rzeźbiarskie o tematyce mitologicznej i antycznej.

          W Krakowie wykonał pomnik Maurycego Poniatowskiego w kościele św. Piotra i Pawia oraz biust Tadeusza Kościuszki w Pałacu Wielopolskich. Dla krakowskiej Akademii Umiejętności przekazał fundusze przeznaczone na stypendium dla młodych rzeźbiarzy w Rzymie.

          Wystawiał swe prace w Petersburgu, Paryżu, Krakowie, Warszawie. Duża kolekcja jego prac znajduje się w Muzeum Narodowym w Krakowie.

          Został pochowany w Rzymie na słynnym cmentarzu Campo Verano, we wspólnym grobie z malarzem Aleksandrem Gierymskim.

wybrane prace:

1851 – Młodzieniec

1852 – Kupidyn śpiący w muszli

1853 – Akteon (Adonis) u źródła

1854 – Abraham zapraszający trzech podróżnych

1863 – projekt pomnika ofiar wybuchu Wezuwiusza Ucieczka z Pompei (Fuga di Pompea)

1872 – popiersie i posąg M. Kopernika

1881 - pomnik M.J. Poniatowskiego w kościele św. Piotra i Pawia

1889 – popiersie na pomnik J. Kochanowskiego w Poznaniu (zniszczony w 1940 roku)

kalendarium

1848 – 1853 – studiował w akademii sztuk pięknych w Petersburgu

1853 – kontynuował studia w Dreźnie, Wiedniu i Rzymie

1855 – zamieszkał w Rzymie

1862 – otrzymał tytuł Akademika

1868 – mianowany został profesorem honorowym Akademii Petersburskiej

źródła:

Encyklopedia Krakowa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa – Kraków 2000

Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających, Warszawa 1993

Kwiatkowska Maria Irena, Rzeźbiarze warszawscy XIX wieku, Warszawa 1995