Ernest Tytus Bandrowski

(3 I 1853 Rawa Ruska – 28 XI 1920 Kraków)

chemik, działacz społeczny

rodzina

syn Mariana Ignacego, urzędnika, i Wilhelminy z domu Ambros de Techtenberg

rodzeństwo: Juliusz Marian (1855 – 1919), lekarz, publicysta, żona Helena Kaden; Ubald; Aleksander (1860 - 1913), śpiewak operowy, żona NN; Alfred (1860 – 1900), żona Joanna Zajączkowska

poślubił 4 VIII 1878 we Lwowie Adela Prisca Chowantez, dzieci: Adam; Witold, żona Janina Wachtel; Ewa Helena, mąż Marian Turski

biogram

          Studia chemiczne odbył we Lwowie, Bonn i Bernie, gdzie był asystentem Marcelego Nenckiego. Otrzymał stopień doktora filozofii we Lwowie i został wykładowcą Instytutu Techniczno – Przemysłowego (później Szkoły Przemysłowej). Został dyrektorem Szkoły Przemysłowej, którą przeniósł do nowego gmachu przy al. Mickiewicza i uczynił jedną z najlepszych uczelni w kraju.

           Był jednym z założycieli Towarzystwa Szkoły Ludowej, jego wiceprezesem i prezesem. Pod jego kierownictwem Towarzystwo stało się poważną organizacją kulturalno – oświatową obejmującą swym zasięgiem teren całej Galicji. Był członkiem zarządu Polskiego Towarzystwa Demokratycznego w Krakowie.

            Był rzecznikiem tworzenia bibliotek powszechnych przez władze komunalne, podjął próbę zorganizowania biblioteki miejskiej na bazie zbiorów Towarzystwa Szkoły Ludowej i Towarzystwa Uniwersytetu Ludowego.

           Prowadził badania nad syntezą organiczną, węglowodorami i licznymi związkami organicznymi, a niektóre z nich po raz pierwszy sam otrzymał. Rezultaty swych badań ogłaszał w „Rocznikach Akademii Umiejętności” krakowskiej oraz w „Monatshefte Fur Chemie” wydawanych przez Akademię Wiedeńską. Oprócz tego był autorem pierwszego polskiego podręcznika opartego na układzie okresowym pierwiastków Wykład chemii ogólnej

           Pochowany na Cmentarzu Rakowickim (pas 36 południowy).

wybrane publikacje:

1891 - Wykład chemii ogólnej tom I

1893 - Wykład chemii ogólnej tom II

1895 - Wykład chemii ogólnej wydanie 2

kalendarium

1871 – 1874 – studiował chemię na Uniwersytecie Lwowskim

1877 – we Lwowie otrzymał stopień doktora filozofii

1877 – osiadł w Krakowie, został wykładowcą Instytutu Techniczno – Przemysłowego

1880 – został docentem chemii

1882 – rozpoczął współpracę z czasopismem „Nowa Reforma”

1884 – 1918 – był członkiem Komisji Bibliograficznej Wydziału Matematyczno - Przyrodniczego AU

1892 – współzakładał Towarzystwo Szkoły Ludowej

1894 – został członkiem PAU

1896 – mianowany został profesorem tytularnym UJ

1896 – 1898 – był wiceprezesem Towarzystwa Szkoły Ludowej

1898 – został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Franciszka Józefa

1898 – 1920 – pełnił funkcję prezesa Towarzystwa Szkoły Ludowej

1906 – został dyrektorem Szkoły Przemysłowej

1908 III 2 – 1918 – posłował do Sejmu Krajowego galicyjskiego, w którym kierował Komisją Szkolną

1913 VII 3 – ponownie został wybrany do Sejmu Krajowego

1915 – został pierwszym wiceprezydentem miasta Krakowa

1919 – objął funkcję prezesa Miejskiej Kasy Oszczędności

źródła:

Encyklopedia Krakowa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa – Kraków 2000

Janina Bieniarzówna, Jan M.Małecki, Dzieje Krakowa, t. 3, Kraków 1979

Marek Jerzy Minakowski, Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl), wydanie z 01.03.2018