Ernest Tytus Bandrowski
(3 I 1853 Rawa Ruska – 28 XI 1920 Kraków)
chemik, działacz społeczny
rodzina
syn Mariana Ignacego, urzędnika, i Wilhelminy z domu Ambros de Techtenberg
rodzeństwo: Juliusz Marian (1855 – 1919), lekarz, publicysta, żona Helena Kaden; Ubald; Aleksander (1860 - 1913), śpiewak operowy, żona NN; Alfred (1860 – 1900), żona Joanna Zajączkowska
poślubił 4 VIII 1878 we Lwowie Adela Prisca Chowantez, dzieci: Adam; Witold, żona Janina Wachtel; Ewa Helena, mąż Marian Turski
biogram
Studia chemiczne odbył we Lwowie, Bonn i Bernie, gdzie był asystentem Marcelego Nenckiego. Otrzymał stopień doktora filozofii we Lwowie i został wykładowcą Instytutu Techniczno – Przemysłowego (później Szkoły Przemysłowej). Został dyrektorem Szkoły Przemysłowej, którą przeniósł do nowego gmachu przy al. Mickiewicza i uczynił jedną z najlepszych uczelni w kraju.
Był jednym z założycieli Towarzystwa Szkoły Ludowej, jego wiceprezesem i prezesem. Pod jego kierownictwem Towarzystwo stało się poważną organizacją kulturalno – oświatową obejmującą swym zasięgiem teren całej Galicji. Był członkiem zarządu Polskiego Towarzystwa Demokratycznego w Krakowie.
Był rzecznikiem tworzenia bibliotek powszechnych przez władze komunalne, podjął próbę zorganizowania biblioteki miejskiej na bazie zbiorów Towarzystwa Szkoły Ludowej i Towarzystwa Uniwersytetu Ludowego.
Prowadził badania nad syntezą organiczną, węglowodorami i licznymi związkami organicznymi, a niektóre z nich po raz pierwszy sam otrzymał. Rezultaty swych badań ogłaszał w „Rocznikach Akademii Umiejętności” krakowskiej oraz w „Monatshefte Fur Chemie” wydawanych przez Akademię Wiedeńską. Oprócz tego był autorem pierwszego polskiego podręcznika opartego na układzie okresowym pierwiastków Wykład chemii ogólnej
Pochowany na Cmentarzu Rakowickim (pas 36 południowy).
wybrane publikacje:
1891 - Wykład chemii ogólnej tom I
1893 - Wykład chemii ogólnej tom II
1895 - Wykład chemii ogólnej wydanie 2
kalendarium
1871 – 1874 – studiował chemię na Uniwersytecie Lwowskim
1877 – we Lwowie otrzymał stopień doktora filozofii
1877 – osiadł w Krakowie, został wykładowcą Instytutu Techniczno – Przemysłowego
1880 – został docentem chemii
1882 – rozpoczął współpracę z czasopismem „Nowa Reforma”
1884 – 1918 – był członkiem Komisji Bibliograficznej Wydziału Matematyczno - Przyrodniczego AU
1892 – współzakładał Towarzystwo Szkoły Ludowej
1894 – został członkiem PAU
1896 – mianowany został profesorem tytularnym UJ
1896 – 1898 – był wiceprezesem Towarzystwa Szkoły Ludowej
1898 – został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Franciszka Józefa
1898 – 1920 – pełnił funkcję prezesa Towarzystwa Szkoły Ludowej
1906 – został dyrektorem Szkoły Przemysłowej
1908 III 2 – 1918 – posłował do Sejmu Krajowego galicyjskiego, w którym kierował Komisją Szkolną
1913 VII 3 – ponownie został wybrany do Sejmu Krajowego
1915 – został pierwszym wiceprezydentem miasta Krakowa
1919 – objął funkcję prezesa Miejskiej Kasy Oszczędności
źródła:
Encyklopedia Krakowa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa – Kraków 2000
Janina Bieniarzówna, Jan M.Małecki, Dzieje Krakowa, t. 3, Kraków 1979
Marek Jerzy Minakowski, Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl), wydanie z 01.03.2018