Arnolf z Mirzyńca

(? - przed 6 stycznia 1491 Kraków)

kanonik, doktor prawa kanonicznego i teologii

rodzina

pochodził ze wsi Mierzeniec położonej w diecezji płockiej

najprawdopodobniej wywodził się ze szlachty

syn Piotra, bratanek Mikołaja z Mirzyńca

biogram

          Studiował w Akademii Krakowskiej, gdzie uzyskał tytuł bakałarza filozofii, doktora dekretów oraz doktora teologii. Został zawieszony w wykładaniu Sentencji, co było zjawiskiem wyjątkowym. Zarzucono mu, że wykłady lekceważył oraz prowadził je w dni wolne, co było zabronione przez statuty uniwersyteckie.

         Został profesorem teologii Akademii Krakowskiej, był czterokrotnie rektorem Akademii. Był ka­nonikiem krakowskim, płockim, gnieźnieńskim, pro­boszczem parafii Wszystkich Św. w Krakowie oraz kaz­nodzieją katedralnym.

           Wraz z Adamem Dąbrowskim dziekanem poznańskim i rycerzem Marciszem z Wrocimowic został wysłany przez Kazimierza IV Jagiellończyka z poselstwem do Rzymu w sprawie zatwierdzenia Jana Rzeszowskiego na biskupa krakowskiego i takie potwierdzenie od Sylwestra II uzyskali. Ponownie z polecenia króla pełnił rolę dyplomaty uczestnicząc w Szramowie i Starej Wsi w zjeździe z przedstawicielami króla Węgier Macieja Korwina w sprawie uregulowania zatargów granicznych.

Zgromadził po­kaźny księgozbiór, który przekazał bibliotekom kapituły krakowskiej i Collegium Maius, z jego biblioteki zachowało się do naszych czasów 16 rękopisów i 6 inkunabułów.

Był zwolennikiem późnośredniowiecznej teologii praktycznej.

kalendarium

1448 – rozpoczął studia na Akademii Krakowskiej

1449 - studiował również nauki prawne

1451 - uzyskał tytuł bakałarza filozofii

1458 – został doktorem dekretów i wykładowcą prawa kanonicznego

1460 – 1470 - kanonik płocki

1462, 1462/1463, 1470/1471 oraz 1480/1481 – pełnił funkcję rektora

1468 - został kanonikiem gnieźnieńskim

1470 – został proboszczem kościoła Wszystkich Świętych w Krakowie

1470 31III – 16 IV – pełnił funkcję zastępcy nieobecnego w Krakowie, rektora Mikołaja ze Szczytna

1471 – uzyskał tytuł doktora teologii

1471 - był posłem Kazimierza IV Jagiellończyka do Rzymu w sprawie zatwierdzenia Jana z Rzeszowa na biskupa krakowskiego

1472 – wracając z Rzymu w Augsburgu kupił inkunabuł, który zachował się w zbiorach Biblioteki Jagiellońskiej

1473 – został profesorem teologii Akademii Krakowskiej, wykładał na Wydziale Teologicznym

1474 - został kanonikiem katedralnym krakowskim

1475 – uczestniczył w zjeździe węgierskim

1486 – jako jeden z superarbitrów podpisał kompromis między Janem Pękosławskim, proboszczem miechowskim, a Mikołajem ze Strojnowa, plebanem w Chełmnie

źródła:

Encyklopedia Krakowa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa – Kraków 2000

Teresa Michałowska: Literatura polskiego średniowiecza. Warszawa 2011

H. Barycz, Arnolf z Mirzyńca, PSB I, 1935