Stanisława Zofia Abłamowicz-Meyerowa

(10 czerwca 1876 Kraków – 14 stycznia 1948 Kraków)

pianistka, pedagog

rodzina

córka Stanisława (1844-1901), adwokata i Marii (1857-1925) z Matuszewiczów 

Stanisława Abłamowicz-Meyerowa "Nowości Ilustrowane", nr 8/1910

miała sześcioro rodzeństwa: Maria, Piotr, Tadeusz, Adam, Włodzimierz i Witold

poślubiła Ignacego Edwarda Meyera, dzieci: Jadwiga, mąż Władysław Gutowski; Władysława Zofia, mąż Władysław Horodyski

biogram

           Rodzina mieszkała w dworku na ulicy Łobzowskiej. Naukę gry na fortepianie rozpoczęła pod kierunkiem ojca, a kontynuowała u Władysława Żeleńskiego i Bolesława Domaniewskiego w Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego w Krakowie.
           Zamieszkała w Brodach na Wołyniu, gdzie jej mąż pracował jako nauczyciel w Państwowym Liceum i Gimnazjum im. Józefa Korzeniowskiego, prowadziła Towarzystwo Muzyczne i jego szkołę muzyczną.
Po powrocie do Krakowa zaangażowała się w ruch koncertowy, jednocześnie rozwijała umiejętności gry na fortepianie u Jerzego Lalewicza, a teoretyczne u Feliksa Nowowiejskiego. Podczas II wojny światowej organizowała w swoim mieszkaniu w Dębnikach konspiracyjne koncerty.
           Była cenioną kameralistką, założycielką kilku zespołów kameralnych, grała ponadto w wielkim repertuarze koncertowym. Była profesorem Państwowej Szkoły Umuzykalniającej w Krakowie. Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi.

           Pochowana na cmentarzu Rakowickim.

kalendarium

1894 – uzyskała dyplom w Konserwatorium
1897-1909 - przebywała w Brodach
1909 - powróciła z mężem do Krakowa
1914-1929 - prowadziła klasę fortepianu w Instytucie Muzycznym w Krakowie

1946 – odbył się w Krakowie jubileusz 50-lecia Jej pracy artystycznej

1948 – Złoty Krzyż Zasługi za wybitne osiągnięcia na polu krzewienia kultury muzycznej

źródła:

Leksykon polskich muzyków pedagogów, Kraków 2007