Józefat Zielonacki
(28 XI 1818 Goniczki – 28 IV 1884 Goniczki)
prawnik
biogram
Po ukończeniu szkół w Trzemesznie i Poznaniu studiował w Berlinie, gdzie uzyskał tytuł doktora obojga praw. Otrzymał docenturę w Uniwersytecie Wrocławskim, a po roku otrzymał propozycję objęcia katedry prawa rzymskiego w Uniwersytecie Jagiellońskim. Został zgłoszony na katedrę prawa rzymskiego przez ministra oświaty Leona hr. Thuna, na wniosek doktora Józefa Reinera – specjalnego komisarza ministerialnego, który z polecenia ministerstwa przeprowadził wizytację Wydziału Prawa UJ. Po dwóch latach został usunięty z uczelni wraz z profesorami: A. Małeckim, W. Polem i A.Z. Helclem.
Został przeniesiony do Insbrucku, a następnie do Pragi, gdzie w Uniwersytecie Karola otrzymał katedrę prawa rzymskiego. Następnie na własną prośbę uzyskał przeniesienie do Lwowa, gdzie do przejścia na emeryturę pozostawał wykładowcą prawa rzymskiego.
wybrane publikacje:
1862 – 1863 – Pandekta czyli wykład prawa prywatnego rzymskiego o ile jest podstawą praw naszych
kalendarium
1845 – uzyskał w Berlinie tytuł doktora obojga praw
1848 (lub 1849) – uzyskał docenturę w Uniwersytecie Wrocławskim
1850 – objął katedrę prawa rzymskiego w UJ
1853 I 1 – został usunięty z Uczelni
1853 – 1855 – kierownik katedry prawa rzymskiego w Insbrucku
1855 – 1857 – w Uniwersytecie Karola w Pradze
1857 – 1870 – wykładowca prawa rzymskiego na uniwersytecie we Lwowie
1867 – 1873 – członek austriackiego Trybunału Stanu
1875 – 1878 – dyrektor Wydziału Filozoficzno-Historycznego Akademii Nauk
źródła:
Agnieszka Zięba, Józefat Zielonacki zapomniany polski romanista XIX w.: szkic do biografii, Zeszyty Prawnicze 4/1, 129-147