Dzisiejsza data:

Stefania Woytowicz

(8 X 1922 Orynin na Podolu – 1 IX 2005 Warszawa)

śpiewaczka (sopran)

rodzina

córka Michała

siostra Bolesława, pianisty

poślubiła Stanisława Rudnickiego, neurochirurga

biogram

           Była wychowanką Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie, gdzie uczyła się śpiewu u Stanisławy Zawadzkiej.
           Była wspaniałą interpretatorką muzyki oratoryjno-kantatowej, w tym również współczesnej. Do jej najwybitniejszych osiągnięć należą kreacje w III Symfonii i Stabat Mater Karola Szymanowskiego oraz III Symfonii - "Symfonii pieśni żałosnych" Henryka Mikołaja Góreckiego.
            Śpiewała prawie we wszystkich krajach Europy, a także w USA, Australii, Nowej Zelandii i na Dalekim Wschodzie; uczestniczyła także we wszystkich ważniejszych festiwalach europejskich (Amsterdam, Berlin, Lucerna, Shiraz, Strasburg, Praga, Wiedeń, Zagrzeb, Edynburg, Ateny i Salzburg). Jej bogaty repertuar obejmował pieśni solowe, utwory kameralne, kantatowe i oratoryjne. Występowała wyłącznie na estradzie koncertowej, odmawiając udziału w spektaklach operowych.
           Dokonała wielu nagrań dla radia, telewizji i wytwórni płytowych, utrwalając także szereg dzieł operowych (między innymi dla DGG, Polskich Nagrań, Philipsa, Harmonii Mundi, RCA Victor).
           Wielokrotnie występowała na festiwalu "Warszawska Jesień" była pierwszą wykonawczynią szeregu dzieł Pendereckiego, Bairda, Góreckiego, Szabelskiego, Bogusławskiego.
          Po wprowadzeniu stanu wojennego przestała brać udział w polskim życiu koncertowym, śpiewała wyłącznie w kościołach, między innymi na Mszach za ojczyznę odprawianych przez ks. Jerzego Popiełuszkę w żoliborskim kościele św. Stanisława Kostki. Działała w warszawskim Duszpasterstwie Środowisk Twórczych.

           Pochowana na Powązkach w Warszawie.

kalendarium

1948 – rozpoczęła naukę w krakowskiej Państwowej Wyższej szkole Muzycznej

1950 - zdobyła I nagrodę na konkursie im. Bacha w Poznaniu
1951 - ukończyła PWSM w Krakowie, otrzymując dyplom z wyróżnieniem
1951 - zdobyła III nagrodę na Międzynarodowym Konkursie w Berlinie
1954 - zdobyła I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w Pradze
1954 – odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi

1975 - otrzymała Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki I stopnia
1977 - 1992 - była prezesem Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego
1978 - otrzymała Nagrodę Związku Kompozytorów Polskich
1981 XII 13 - wycofała się z oficjalnego życia kulturalnego
1985 - koncertowała dla papieża Jana Pawła II w Castel Gandolfo
1990 - wzięła udział w wykonaniu kantaty Debussy'ego Syn marnotrawny w Łodzi, z okazji 75-lecia Filharmonii Łódzkiej

2001 – otrzymała Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

źródła:

Czopek Adam: Odeszła Stefania Woytowicz / Adam Czopek // „Nasz Dziennik”. - 2005, nr 208, s. 9.

Marczyński Jacek: Muza współczesnych kompozytorów / Jacek Marczyński // „Rzeczpospolita”. - 2005, nr 205, s. 9.

Szczecińska Ewa: Stefania Woytowicz : między histerią a ekstazą / Ewa Szczecińska // „Tygodnik Powszechny” - 39/05