Wojciech Jastrzębiec

(około 1362 Łubnice – 2 IX 1436 Mnichowice)

kanclerz Królestwa Polskiego i arcybiskup gnieźnieński

rodzina

herbu Jastrzębiec, syn ubogiego rycerza Dziersława i Krystyny, dziedziców Łubnic w ziemi wiślickiej

biogram

           Ukończył szkołę parafialną w Beszowej, w której po latach ufundował kościół parafialny i sprowadził zakon Paulinów. Przebywał na dworze biskupa Bodzanty i pracował na dworze Władysława Jagiełły, następnie został kanclerzem królowej Jadwigi, a po jej śmierci zabiegał o jej kanonizację. Posiadał kanonię sandomierską i gnieźnieńską, do których dochodziły liczne beneficja kościelne. Był kustoszem gnieźnieńskim, kanonikiem skalbmierskim, scholastykiem krakowskim i gnieźnieńskim. Cieszył się protekcją królowej Jadwigi, był popierany przez księcia Witolda, którego był wielkim zwolennikiem.

            Będąc kanclerzem Akademii Krakowskiej uporządkował sprawy związane z jej organizacją, uposażeniem i jurysdykcją. Przebudował wieżę Zygmuntowską Katedry Wawelskiej na kamienną dzwonnicę i wzniósł zamek Lipowiec w Babicach (od XV wieku więzienie biskupie). Zorganizował publiczną dysputę teologów krakowskich z Hieronimem z Pragi, przeprowadził synod diecezjalny i prowincjonalny. Był protektorem i reformatorem życia zakonnego.

           Był autorem traktatów teologiczno - prawnych, między innymi traktatu o wygłaszaniu kazań De predicationibus et doctoribus verbi Dei, pierwszego i przez długi czas jedynego takiego opracowania w historii polskiej homiletyki.

           Został pochowany w kapitularzu części przykościelnej klasztoru w Beszowej.

kalendarium

1385 - otrzymał kanonię sandomierską i gnieźnieńską

1389 – posłował do papieża Bonifacego IX

1393, 1397 i 1399 – przebywał we Włoszech

1397 - 1399 – był kanclerzem Jadwigi

1398 i 1405 – z polecenia króla jeździł do wielkiego mistrza krzyżackiego

1399 - był nuncjuszem papieskim na chrzest córki Jadwigi i Jagiełły

1399 - 1412 - biskup poznański

1409 - był legatem papieskim (a latere)

1410 – był przy królu na wojnie z krzyżakami

1411 – odbył legację do Pragi i brał udział w rokowaniach pokojowych w Toruniu

1411 - został wybrany na arcybiskupa gnieźnieńskiego lecz ustąpił na rzecz Mikołaja Trąby

1412 - za wiedzą króla zmusił Piotra Wysza do zamiany biskupstw

1412 – z mocnym poparciem wielkiego księcia Witolda uzyskał urząd kanclerza królestwa

1412 – 1413 - zorganizował publiczną dysputę teologów krakowskich z Hieronimem z Pragi

1412 i 1419 – prowadził rokowania z królem Zygmuntem Luksemburskim

1416 i 1418 – prowadził rokowania z zakonem

1419 – obecny był przy zawarciu przymierza z królem Erykiem duńskim

1419 - nakazał spisywanie cudów związanych z Jadwigą

1420 – przyczynił się do oddania sporu polsko – krzyżackiego pod sąd króla Zygmunta

1422 – objął arcybiskupstwo gnieźnieńskie

1422 - świadkował w procesie polsko–krzyżackim i prowadził rokowania w Kieżmarku z królem Zygmuntem

1423 – przeprowadził synod diecezjalny

1423 - pod naciskiem panów małopolskich złożył urząd kanclerza

1424 III 5 – celebrował ceremonię koronacyjną Zofii

1426 - powołał komisję do zbadania kultu Jadwigi

1434 VII 25 - koronował w katedrze wawelskiej Władysława III Warneńczyka na króla Polski

źródła:

Piotr Nitecki Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965 - 1999, Warszawa 2000