Ferdynand Weigel

(31 XII 1826 Lwów – 28 VI 1901 Lwów)

polityk galicyjski, prawnik, prezydent Krakowa

rodzina

pochodził ze starej krakowskiej rodziny mieszczańskiej, luteranin

syn Wilhelma (1789 – 1857) i Krescencji Schustern

poślubił 27 X 1855 w Krakowie Karolinę Franciszkę Müller (1831 – 1886)

dzieci: Maria (1860 – 1944), mąż Bolesław Włodek h. Sulima

biogram

           Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Lwowskim, następnie zamieszkał w Krakowie prowadząc kancelarię adwokacką. Został sekretarzem UJ, aktywnie walcząc o jego repolonizację. Był sekretarzem, a następnie szefem biura Izby Handlowej i Przemysłowej. Zasiadał w Radzie Miejskiej Krakowa, trzykrotnie kandydując na stanowisko prezydenta miasta.
            Został wiceprezydentem, a następnie prezydentem Krakowa. Zajmował się głównie sprawami ekonomicznymi, dbał o gospodarkę komunalną, kontynuował realizację programu unowocześnienia Krakowa. Za jego prezydentury uruchomiono tramwaj konny, powołano miejskie biuro statystyczne, założono sieć telefoniczną. Rozpoczęto budowę nowego teatru i i gmachu Collegium Novum UJ, zorganizowano Szkołę Handlową i kursy robót dla kobiet. Kontynuowano prace nad uporządkowaniem miasta, budową wodociągów, uregulowaniem Wisły. Ważnym wydarzeniem w życiu kulturalnym Krakowa stały się obchody dwustulecia odsieczy wiedeńskiej.

           Zrezygnował z godności prezydenta pragnąc gminie zaoszczędzić szkodliwych następstw z rodzących się w gronie Rady nieporozumień. „Tygodnik Ilustrowany” pisał wówczas: Upadł tedy dr Weigel (…) upadł głównie dlatego, że chciał wszystkim dogodzić, ze wszystkimi być dobrze, podczas gdy ci, którzy go wygryźli, chcieli, aby wyłącznie ich wpływom ulegał, a że tego nie robił – więc hajże na Soplicęł Wywlekano takie zarzuty, że nie warto było mówić o tym, jak np. że drzwi wiodące do sal magistrackich z sali radnej nie bywają zamykane podczas posiedzeń i wskutek tego niektórzy radcy, czy podobno jeden radca, nabawi się reumatyzmu... .
           Był posłem do Sejmu Krajowego i do wiedeńskiej Rady Państwa, gdzie był aktywny w Kole Polskim. Zmarł w czasie obrad Sejmu Krajowego.
           Pochowany na Cmentarzu Rakowickim (pas 12, rząd wschodni, miejsce pomiędzy grobami Müllerów).
           Jego imię nosi ulica w dzielnicy Prokocim - Bieżanów, poprzeczna do ulicy Ksawerego Pruszyńskiego.

kalendarium

1850 - rozpoczął pracę w Prokuratorii Skarbu we Lwowie
1851 - ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Lwowskim
1853 - zamieszkał w Krakowie
1854 - został sekretarzem UJ
1866 - został członkiem Rady Miejskiej Krakowa
1869 - został posłem do Sejmu Krajowego
1872, 1874 i 1880 - w czasie wyborów kandydował na prezydenta miasta Krakowa
1872 - 1881 - był wiceprezydentem miasta Krakowa
1873 - został posłem do wiedeńskiej Rady Państwa
1881 II 17 - 1884 IX 17 - pełnił funkcję prezydenta miasta Krakowa
1882 - uruchomiono tramwaj konny z Dworca Głównego do mostu Podgórskiego
1883 - przyczynił się do nadania wielkiej rangi uroczystościom 200 - lecia odsieczy wiedeńskiej
1884 - założono sieć telefoniczną
1884 IX 17 - zrzekł się urzędu prezydenta
1889 - doprowadził wraz z J. Sarym do budowy Szkoły Ślusarskiej w Świątnikach Górnych