Michał Wohlman (Wolman)

Michael

(? - 1803 Kraków)

kupiec, sekretarz królewski, rajca, burmistrz

rodzina

o niemieckich korzeniach, do Krakowa przybył prawdopodobnie ze Śląska

konwertyta, przeszedł z luteranizmu na katolicyzm

w 1748 poślubił nieznaną Annę, a następnie w 1766 poślubił Marię z Bartschów

biogram

          Początkowo pracował w firmie kupieckiej Macieja Bartscha (Barszcza), który posiadał największy skład win w Krakowie. Wszedł do ławy sądowniczej, a następnie awansował do rady miejskiej. Był aktywnym rajcą, do reform ustrojowych Sejmu Czteroletniego dwudziestotrzykrotnie wchodził do rady urzędującej i pełnił funkcję burmistrza. Był dyrektorem Szkoły Strzeleckiej, królem kurkowym Bractwa Kurkowego, wspomagał Arcybractwo Miłosierdzia, był jego seniorem.

           W czasie konfederacji barskiej współtworzył stały komitet mieszczański wspierający konfederatów. Wszedł do władz miasta w dobie Sejmu Czteroletniego i insurekcji kościuszkowskiej. Gdy po Targowicy przywrócono dawne władze, wszedł do rady urzędującej. W czasie insurekcji wspierał powstańców, otrzymał wiceprezydenturę. Ponieważ przywrócony na urząd prezydenta Franciszek Wielopolski nie powrócił do Krakowa, kierował miastem jako wiceprezydent. Organizował obronę miasta, kierował budową okopów przed nadchodzącym wojskiem pruskim, przyszło mu podpisać kapitulację Krakowa.

Właściciel kamienicy nr 9A na ul. Grodzkiej.

kalendarium

1740 – przyjął prawo miejskie

1747 – został ławnikiem

1747 VII – awansował do rady miejskiej

1747 - 1794 - rajca

1751, 1761, 1763-1764, 1767, 1770, 1772 - 1783, 1785 - 1788, 1792, 1793 - burmistrz

1768 VIII – podpisał akt odstąpienia od konfederacji wojewódzkiej powiązanej z konfederatami barskimi

1792 IV 14 – z mocy Konstytucji 3 maja został wybrany wiceprezydentem, który później faktycznie sprawował władzę

1792 IX 11 – po raz ostatni zebrał się magistrat pod jego przewodnictwem

1792 IX 12 – na mocy Targowicy wszedł do rady urzędującej

1794 III 4 – po sejmie grodzieńskim objął urząd wójta sądowego

1794 IV 24 – w radzie miejskiej, powołanej z rozkazu Naczelnika Tadeusza Kościuszki, ponownie otrzymał wiceprezydenturę

1794 VI 15 – podpisał akt kapitulacji Krakowa wobec wojsk pruskich

1802 – jako zasłużony dla Krakowa obchodził uroczyście jubileusz pięćdziesięciolecia swojej pracy

źródła:

Janina Bieniarzówna, Jan M. Małecki, Dzieje Krakowa, t. 2, Kraków 1984