Andrzej Wróblewski
(15 VI 1927 Wilno – 23 III 1957 Tatry)
malarz, rysownik, publicysta
rodzina
syn Bronisława, profesora prawa, rektora Uniwersytetu Wileńskiego i Krystyny z domu Hirschberg, artystki-grafika
miał starszego brata Jerzego
w 1953 poślubił Teresę Walerię Reutt
biogram
Uczęszczał do Liceum im. Króla Zygmunta Augusta w Wilnie, podczas II wojny światowej brał udział w tajnych kompletach. Studiował historię sztuki na UJ oraz malarstwo w krakowskiej ASP u Z. Radnickiego, Z. Pronaszki i H. Rudzkiej-Cybisowej. Był współzałożycielem i przywódcą Grupy Samokształceniowej Związku Akademickiej Młodzieży Polskiej. Został zatrudniony jako pracownik dydaktyczny w krakowskiej ASP, związał się ze środowiskiem T. Kantora.
Początkowo tworzył syntetyczne martwe natury i pejzaże, łącząc subtelność rysunku z dramatyzmem przesłania, obrazy zaangażowane społecznie i politycznie, przejawiał widoczne zafascynowanie tematem śmierci. Na początku lat 50. powstały prace w stylu socrealizmu, w ostatnich latach życia czerpał głównie ze sztuki prymitywnej i klimatu kina włoskiego neorealizmu. Wypracował wówczas surowy, lapidarny typ figuracji (żywe kolory, zredukowana forma i statyczna kompozycja), malował sceny figuralne, rodzinne, będące dobitną metaforą zdegradowanej rzeczywistości. Emblematyczna lakoniczność ostatnich prac nie przysłoniła właściwej mu postawy zaangażowania w dramat egzystencji i historii. Tworzył także rysunki, kolaże i gwasze, zajmował się krytyką artystyczną na łamach czasopism: „Przegląd Artystyczny”, „Twórczość”, „Gazeta Krakowska”.
Pozostawił ponad 150 prac olejnych, ponad 1400 rysunków, akwarel i gwaszów, 84 monotypie, 65 grafik, szereg rysunków ulotnych i zawartych w szkicownikach; ponadto ok. 80 opublikowanych artykułów i recenzji prasowych oraz liczne notatki w rękopisie. Istotną rolę w badaniu jego spuścizny odgrywa Galeria Zderzak, która wydała jemu poświęconą monografię.
Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim.
wybrane prace
1948 - Zatopione miasto, Ryby bez głów
1948 – 1949 - cykl Rozstrzelanie
1949 - Matka i zabity syn
1949 - Poczekalnia — biedni i bogaci, Dwie mężatki, Sklepikarz
1951 - w stylu socrealizmu Manifestacja w Berlinie Zachodnim
1953 - Fajrant w Nowej Hucie
1955 - Matki
1956 – Ukrzesłowienie, Pranie, Kolejka trwa
1957 – Szofer, Człowiek na wózku, Cień Hiroszimy
1993 – Galeria Zderzak wydała monografię Andrzej Wróblewski nieznany
kalendarium
1945 - 1948 - studiował historię sztuki na UJ
1945 - 1952 – studiował malarstwo w krakowskiej ASP
1948 – 1950 - współzałożyciel i przywódca Grupy Samokształceniowej Związku Akademickiej Młodzieży Polskiej
1950 - 1954 - zatrudniony w krakowskiej ASP
bibliografia:
Encyklopedia Krakowa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa – Kraków 2000