Włodzimierz Sokorski
Andrzej Sokora, J. W. Sokal
(2 VII 1908 Aleksandrowsk, Rosja – 2 V 1999 Warszawa)
działacz komunistyczny, pisarz, dziennikarz, wojskowy
rodzina
syn Michała, nauczyciela, i Katarzyny z Poleskich-Szczypiłło
rodzeństwo: Jerzy, żona Bogna Kaczmarska (1927 – 2002); Hanna Małgorzata (1912 – 2001), mąż Mirosław Dąbrowski (1910 - 2001)
kalendarium
1929 - 1931 - Sekretarz Generalny PPS - Lewica
1931 - 1935 - więziony za działalność polityczną
1943 - 1944 - był współorganizatorem Związku Patriotów Polskich
1945 - 1947 - poseł do Krajowej Rady Narodowej
1945 - 1948 – sekretarz Komisji Centralnej Związków Zawodowych
1947 - 1956 i 1956 - 1976 - był posłem na Sejm
1948 - 1975 - zastępca członka KC PZPR
1950 XII 11 - 16 – przewodniczył obradom odbywającej się na Wawelu I Ogólnopolskiej Konferencji w Sprawie Badań nad Sztuką
1952 XI 21 - 1956 IV 19 - minister kultury i sztuki
1956 - 1972 - przewodniczący Komitetu do spraw Radia, od 1960 Radia i Telewizji (Radiokomitetu)
1966 - 1990 - redaktor naczelny "Miesięcznika Literackiego"
1980 - 1983 - prezes Zarządu Głównego ZBoWiD
Sokorski Włodzimierz (1908-1999); publicysta; literat; oficer WP, minister kultury i sztuki (1952-1956), przewodniczący Komitetu do spraw Radia, od 1960 Radia i Telewizji (Radiokomitetu) (1956-1972), redaktor naczelny "Miesięcznika Literackiego" (1966-1990). Był także posłem KRN i Sejmu Ustawodawczego. Od 1926 był członkiem KPP (w l. 1929–1931 sekretarz generalny tej partii). W l. 1931–1935 więziony za działalność polityczną. W 1936 pod pseudonimem Andrzej Sokora opublikował powieść "Rozdarty bruk". Uczestnik kampanii wrześniowej, podczas II wojny światowej przebywał w ZSRR, w l. 1943–1944 był współorganizatorem Związku Patriotów Polskich. Po sformowaniu polskich jednostek w ZSRR był zastępcą dowódcy do spraw polityczno-wychowawczych 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, następnie 1. Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR. Uczestnik bitwy pod Lenino. Od 1948 do 1975 był zastępcą członka KC PZPR. W l. 1945–1948 był sekretarzem Komisji Centralnej Związków Zawodowych. Od 21 listopada 1952 do 19 kwietnia 1956 pełnił funkcję ministra kultury i sztuki. W l. 1956–1972 był przewodniczącym Komitetu do spraw Radia, od 1960 Radia i Telewizji (Radiokomitetu). Od 1966 do 1990 był red. nacz. "Miesięcznika Literackiego". Wieloletni członek Rady Naczelnej i Zarządu Głównego ZBoWiD. -- W l. 1980-1983 był prezesem Zarządu Głównego ZBoWiD. Był też członkiem Narodowej Rady Kultury oraz przewodniczącym Komitetu Budowy Pomnika Kościuszkowców w Warszawie. W l. 1988-1990 był członkiem Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. W październiku 1988 roku został mianowany generałem brygady. Był długoletnim członkiem Komitetu Redakcyjnego kwartalnika KC PZPR "Z Pola Walki". W 1988 roku otrzymał Nagrodę Specjalną Ministra Obrony Narodowej za całokształt twórczości literackiej.
źródła:
Biblioteka Sejmowa: hasło Sokorski Włodzimierz
Marek Jerzy Minakowski, Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl), wydanie z 15.12.2017