Dzisiejsza data:

Szymon z Lipnicy

(około 1438 Lipnica Murowana – 18 VII 1482 Kraków)

kaznodzieja, bernardyn, święty

rodzina

syn Grzegorza, piekarza, i Anny

biogram

           W dzieciństwie był bardzo pobożny i odznaczał się pragnieniem zdobywania wiedzy. Po ukończeniu szkoły parafialnej i nieznanego bliżej studium przygotowawczego z zakresu szkoły średniej, zapisał się na Wydział Artium Akademii Krakowskiej, składając tylko jeden grosz wpisowego. Tak niskie wpisowe świadczy, iż jego rodzice należeli raczej do małomiasteczkowej biedoty. Cała bowiem taksa wpisowego uiszczana przez zamożniejszych studentów wynosiła wówczas 6 groszy. Zamieszkał w jednej z burs akademickich, prawdopodobnie była to Bursa Królowej Jadwigi.
Ukończył fakultet sztuk wyzwolonych z tytułem bakałarza. Miał wówczas do wyboru dalsze studiowanie, na jednym z wydziałów Akademii - teologicznym lub medycznym, ewentualnie pracę nauczyciela w szkolnictwie parafialnym.
           Jednak prawdopodobnie pod wpływem kazań św. Jana Kapistrana wraz z 10 swoimi kolegami akademickimi wybrał inną możliwość, mianowicie życie klasztorne w nowo założonym konwencie Braci Mniejszych św. Franciszka z Asyżu pod Wawelem, nazwanym od tytułu kościoła św. Bernardyna ze Sieny - konwentem bernardynów. Po wstąpieniu do zakonu odbył roczny nowicjat pod kierunkiem Krzysztofa z Varisio - włoskiego brata mniejszego (obserwanta), towarzysza św. Jana Kapistrana, który nie wyjechał z Janem na Węgry, ale pozostał jako prowincjał (wikariusz) Prowincji (wikarii) wielonarodowej austriacko-czesko-polskiej, z siedzibą w Wiedniu. Po rocznym nowicjacie złożył profesję zakonną i studiował teologię w ramach przygotowania do święceń kapłańskich. Po przyjęciu święceń kapłańskich objął stanowisko gwardiana w Tarnowie, a w latach następnych objął stanowisko kaznodziei zwyczajnego w Krakowie na Stradomiu.
           Oprócz prac kaznodziejskich zajmował się też jako skryptor przepisywaniem dzieł teologicznych, potrzebnych w kaznodziejstwie. Zachował się rękopis tzw. Szymonowy (1 102 strony), przepisany w większości jego ręką.
           W stylu swojego kaznodziejstwa, a nawet w modulacji głosu, jak również w stosowaniu zwrotów modlitewnych w trakcie kazań, naśladował św. Bernardyna ze Sieny i św. Jana Kapistrana, którego słyszał w młodości jako student Akademii Krakowskiej. Był to znany we Włoszech sposób, polegający na wtrącaniu do treści wygłaszanego kazania okrzyku: „Jezus, Jezus, Jezus!”, a wierni włączali się odpowiadając tak samo.
Został wybrany członkiem zarządu konwentu krakowskiego, jako przedstawiciel na kapitułę generalną Zakonu Braci Mniejszych, która zebrała się w Pawii w klasztorze św. Jakuba. Udał się tam wraz z wikariuszem polskiej Prowincji i jego socjuszem (towarzyszem), a po zakończeniu obrad kapitulnych odwiedził Rzym, a następnie wraz z o. Pawłem - socjuszem prowincjała, pielgrzymował do Ziemi Świętej.
           Po powrocie do kraju był jeszcze, w nieznanym bliżej czasie, komisarzem Prowincji, zastępując wikariusza udającego się na kapitułę generalną do Włoch. Jako komisarz Prowincji zakonnej wizytował klasztory bernardyńskie, a w tym klasztor św. Anny w Warszawie, w którym poddał próbie tamtejszych nowicjuszy, mianowicie ich posłuszeństwo i przywiązanie do zakonu. Stąd mamy w ikonografii bł. Szymona ukazaną tę właśnie przejściową jego funkcję wizytatora, wspomnianą w kronice Jana z Komorowa, pracę nowicjuszy w ogrodzie, polegającą na sadzeniu drzewek korzeniami do góry oraz stąpanie bosymi nogami po rozżarzonych węglach.
           Tuż przed swoją śmiercią, został wybrany w krakowskim konwencie dyskretem, mającym reprezentować konwent krakowski na kapitule prowincjalnej w Kole nad Wartą.
           Nie zdążył jednak wziąć udziału w tej kapitule, gdyż w Krakowie wybuchła zaraza, której padł ofiarą wraz z 25-ma innymi zakonnikami z klasztoru św. Bernardyna. Zaraził się podczas wyszukiwania chorych w ich domach i niesienia im pomocy.
           Został pochowany w kościele klasztornym pod wielkim ołtarzem, wraz ze szczątkami Tymoteusza i Bernardyna, zmarłych w opinii świętości.
Relikwie zostały później przeniesione do osobnej kaplicy z ołtarzem - mauzoleum wykonanym przez kamieniarza Marcina Krystiana, staraniem Jana i Zofii Lipskich. Na ścianie umieszczono retabulum z obrazem pędzla Jana Berkhoffa wyobrażającym Szymona z Lipnicy.

kalendarium

1454 - rozpoczął studia w Akademii Krakowskiej
1457 - uzyskał stopień bakałarza
1457 - wstąpił do klasztoru bernardynów na Stradomiu
1458 - złożył śluby zakonne
1460 - otrzymał święcenia kapłańskie
1463 - został kaznodzieją zakonnym i katedralnym w Krakowie
1465 - został wybrany gwardianem konwentu w Tarnowie
1467 - powrócił na Stradom, gdzie objął funkcję kaznodziei
1472 V 17 - uczestniczył w translacji ciała św. Bernardyna ze Sieny do Akwilei
1474 - został wybrany na kapitule prowincji dyskretem, czyli delegatem na kapitułę generalną do Pawii
1478 - 1479 - udał się do Rzymu, a stamtąd na pielgrzymkę do Ziemi Świętej
1488 - błogosławiony Władysław z Gielniowa, sprawujący wówczas funkcję prowincjała, na podstawie specjalnego breve papieża Innocentego VIII dokonał przeniesienia relikwii Szymona do osobnej kaplicy kościoła, co było wówczas uważane za formalną beatyfikację
1488 - zaczęto spisywać cuda dziejące się za jego sprawą
1514 - arcybiskup J. Łaski wystosował do papieża prośbę o beatyfikację
1685 II 24 - został beatyfikowany przez papieża Innocentego XI
1685 VII 27 - nastąpiło przeniesienie trumienki z relikwiami błogosławionego z Wawelu do kościoła bernardynów na Stradomiu
1766 - bernardyni stradomscy wszczęli starania o jego kanonizację
1948 VI 23 - za pontyfikatu papieża Piusa XII proces kanonizacji został wznowiony dekretem watykańskiej Kongregacji Obrzędów
2005 XII 19 - papież Benedykt XVI wydał dekret o uznaniu cudownego uzdrowienia Marii Piątek
2006 XII 16 - papież wydał dekret o uznaniu heroiczności cnót Błogosławionego
2007 II 23 - na konsystorzu kardynałów ustalono datę kanonizacji
2007 VI 3 - o godz. 10.00, w czasie Mszy na Placu Świętego Piotra w Watykanie, papież Benedykt XVI uroczyście kanonizował błogosławionego Szymona