Jerzy Szaniawski
Jotes, Żak
(10 II 1886 Zegrzynek koło Pułtuska – 16 III 1970 Warszawa)
dramatopisarz, nowelista
rodzina
syn Zygmunta i Wandy z Wysłouchów
rodzeństwo: Władysław (1878 – 1945); Zygmunt Stanisław (1880 – 1882); Halina Maria (1882 - 1885)
w wieku 76 lat poślubił malarkę Anitę Wandę Szatkowską (1906 - 1991)
biogram
Po ukończeniu warszawskiego gimnazjum zaczął studia przyrodnicze, wyjechał też do Lozanny, by uczyć się w Instytucie Rolniczym.
Wrócił do swojego majątku i żył samotnie, był niezależny materialnie. Do Warszawy przyjeżdżał rzadko, nie utrzymywał kontaktów ze środowiskiem literackim.
Debiutował krótkimi utworami nowelistycznymi i humorystycznymi publikowanymi w "Kurierze Warszawskim" i tygodniku satyrycznym "Sowizdrzał".
W czasie okupacji niemieckiej współpracował z ruchem oporu, był więziony na Pawiaku. Po wojnie mieszkał w Krakowie, związał się z „Przekrojem”, mieszkał w Domu Literatów przy ul. Krupniczej 22, następnie wrócił do Warszawy, później osiadł w rodzinnym Zegrzynku.
wybrane prace:
Dramaty sceniczne
1917 - Murzyn
1920 - Papierowy kochanek
1921 - Ewa
1923 - Lekkoduch
1923 - Ptak
1925 - Żeglarz
1929 - Adwokat i róże
1932 - Fortepian
1933 - Most
1946 - Dwa teatry
1948 - Kowal, pieniądze i gwiazdy
1949 - Chłopiec latający
1959 - Łuczniczka
1960 - Dziewięć lat
Sztuki radiowe
1935 - Zegarek
1937 - W lesie
1938 - Służbista
1938 - Srebrne lichtarze
1939 - Dziewczyna z lasu
Inne
1924 - Miłość i rzeczy poważne jedyna powieść
1928 - Łgarze pod Złotą Kotwicą zbiór debiutanckich opowiadań publikowanych w prasie od 1912 roku
1954 - Profesor Tutka
1956 - Juliusz Osterwa monografia razem z Józefą Hennelową
1956 - W pobliżu teatru - wspomnienia
1958 - Dramaty zebrane
1960 - Profesor Tutka. Nowe opowiadania
kalendarium
1912 - debiutował na łamach "Kuriera Warszawskiego"
1933 - został wybrany do Polskiej Akademii Literatury
1947 II 15 – został laureatem nagrody literackiej Miejskiej Rady Narodowej