Dzisiejsza data:

Karol Rolle

(1 IV 1871 Kamieniec Podolski – 28 XI 1954 Kraków)

inżynier ceramik, działacz polityczny i gospodarczy, prezydent Krakowa

rodzina

syn pisarza i historyka kresów wschodnich Józefa (1829 – 1894), lekarza w Kamieńcu Podolskim, i Idali Zaszczyńskiej herbu Nowina

                                             

Rolle Karol (1871 - 1954)

Zbiory Specjalne, Biblioteka Naukowa PAU i PAN w Krakowie

rodzeństwo: Kazimierz Teofil (1864 – 1919), żona Helena; Michał (1865 – 1932); Józef (1870 - ?)

poślubił:

  1. w 1888 Maria Wojnowska (1860 – 1925)

dzieci: Józef (1900 - ?); Maria (1900 – 1964), poślubiła Feliksa Sobolewskiego; Jan (1904 - 1965)

  1. w 1926 Anna Wojnowska (1880 - ?)

biogram

           Po studiach na Wydziale Chemii Politechniki Lwowskiej został kierownikiem Krajowego Warsztatu Garncarskiego w Porębie-Żegocie koło Alwerni, następnie nauczyciel, później dyrektor szkoły ceramicznej w Krakowie Podgórzu, jednocześnie był redaktorem i wydawcą „Przeglądu Ceramicznego" oraz radnym w Podgórzu. W czasie I Wojny Światowej działał w Komisji Porozumiewawczej Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych, potem w Departamencie Opieki Naczelnego Komitetu Narodowego. Współdziałał z J. Leo w przyłączeniu Podgórza do Krakowa, wszedł w skład Rady Przybocznej m. Krakowa.

           Pełnił funkcję III wiceprezydenta Krakowa, następnie prezydenta miasta Krakowa. Działał na rzecz poprawy sytuacji Instytucji kulturalnych (zwłaszcza muzeów), wspierał działalność organizacji charytatywnych. Za jego czasów powstały Aleje Trzech Wieszczów i cała dzielnica poza nimi, położono kamień węgielny pod gmach Biblioteki Jagiellońskiej, zabudowały się Grzegórzki. Na dobrą pamięć zasłużył też sobie Rolle intensywnym działaniem na rzecz uświadomienia narodowego Ślązaków przed plebiscytem śląskim 20 marca 1921 roku.

            Został członkiem pierwszej rady nadzorczej krakowskiej rozgłośni Polskiego Radia, prezesem krakowskiego oddziału ZHP. Po zajęciu Krakowa przez Niemców został aresztowany i więziony przez Niemców przy ul. Montelupich. Po II Wojnie Światowej współpracował między innymi z Polskim słownikiem biograficznym.

            Pochowany na Cmentarzu Rakowickim (kwatera IIb, rząd wschodni, miejsce po prawej Łempickich i Hrasz)

publikacje:

1931 - Kraków. Rozszerzanie granic 1909-1915

kalendarium

1889 - 1894 - studiował na Wydziale Chemii Politechniki Lwowskiej

1895–1899 - kierownik szkoły ceramicznej w Porębie-Żegocie koło Alwerni

1899 - osiadł w Podgórzu

1900 - 1914 - pracował w szkole ceramicznej w Podgórzu

1901 - 1914 - redaktor i wydawca „Przeglądu Ceramicznego" (1905 - 1914 wspólnie z W. Poturalskim)

1908 – 1915 – członek Rady Miejskiej w Podgórzu z ramienia Polskiego Stronnictwa Demokratycznego

1910 – referent budżetowy tejże Rady

1913 – zastępca burmistrza

1916 - 1933 - członek krakowskiej Rady Miejskiej

1916 VII – 1926 VI - pełnił funkcję III wiceprezydenta Krakowa

1920 – w czasie wojny członek Komitetu Obrony Państwa

1921 - 1935 - członek Towarzystwa Strzeleckiego Krakowskiego

1922 - członek pierwszej rady nadzorczej krakowskiej rozgłośni Polskiego Radia

1924 - 1928 - prezes krakowskiego oddziału ZHP

1925 - 1946 - członek władz TMHiZK (od 1947 członek honorowy)

1926 VI 17 – 1931 VII 13 - prezydent Krakowa

1926 – odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski

1928 – 1930 i 1930 - 1935 - senator RP z ramienia BBWK

1928 – został królem kurkowym

1931 – odznaczony Gwiazdą Śląska za udział w akcji plebiscytowej

1936 – 1951 – prezes Komitetu Kopca Kościuszki

1939 IX – XII - więziony przez Niemców przy ul. Montelupich

1991 – otrzymał ulicę w XIII dzielnicy Podgórze – przedłużenie ul. Przedwiośnie