Dzisiejsza data:

Maksymilian Kazimierz Rutkowski

(26 VII 1867 Wielka Wieś koło Olkusza – 15 IX 1947 Kraków)

chirurg

rodzina

syn Maksymiliana ("Kaukazczyka"), dzierżawcy Wielkiej Wsi koło Ojcowa, i Kazimiery z Leńczowskich;

biogram

           Ukończył studia medyczne na UJ. Po studiach pracował w szpitalu św. Łazarza, a następnie został pierwszym asystentem w Klinice Chirurgicznej, habilitował się i wykładał chirurgię na UJ. Pracował w prywatnej lecznicy i tu często przyjmował pod swoją opiekę polskich rewolucjonistów zza kordonu, ukrywających się w Krakowie.
           W czasie I wojny pracował jako lekarz wraz z zespołem chirurgów (słynna "grupa R.") w szpitalach polowych na Podolu, Wołyniu i w Królestwie Polskim, a następnie jako konsultant chirurgiczny.
           Współtwórca polskiej szkoły chirurgicznej, jeden z pionierów operacyjnego leczenia gruźlicy płuc w Polsce, wprowadził oryginalne metody leczenia zapalenia wyrostka robaczkowego, przepukliny, niedrożności mechanicznej. Opracował metodę wytwórczej operacji po oparzeniu przełyku.
Współzałożyciel i redaktor czasopism medycznych, autor około 80 prac z zakresu chirurgii i urologii.
           Podczas okupacji niemieckiej działał w Radzie Głównej Opiekuńczej i w Czerwonym Krzyżu. Po wojnie pracował w Ubezpieczalni Społecznej.
Odznaczony między innymi Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
           Pochowany na Cmentarzu Rakowickim. Jego imię nosi klinika przy ul. Kopernika, którą wiele lat kierował,a także ulica w X dzielnicy Swoszowice (Opatkowice), przecinająca ul. Zagaje.

kalendarium

1886 - ukończył Gimnazjum św. Anny w Krakowie
1886 - 1892 - studiował na Wydziale Lekarskim UJ

1899 - opracował nowoczesną i oryginalną operację wytwórczą pęcherza moczowego za pomocą fragmentu jelita krętego biodrowego
1899 - docent chirurgii UJ

1899 – 1903 – pracował w prywatnej lecznicy
1904 - 1908 - ordynator oddziału chirurgicznego w dziecięcym Szpitalu św. Ludwika
1906 - 1907 - prezes Towarzystwa Lekarskiego Krakowskiego
1908 - 1929 - prymariusz oddziału chirurgicznego Szpitala św. Łazarza
1910 - profesor nadzwyczajny UJ
1914 - 1916 - lekarz frontowy
1918 - 1920 - konsultant chirurgiczny w stopniu generała brygady
1920 - został profesorem zwyczajnym
1921 - został kierownikiem I Kliniki Chirurgicznej UJ
1927 - 1939 - współzałożyciel i współredaktor czasopisma "Chirurgia kliniczna"
1931 - 1932 - pełnił funkcję dziekana Wydziału Lekarskiego UJ
1932 – został członkiem PAU
1933 - 1935 - prezes Towarzystwa Chirurgów Polskich
1939 - 1941 - prezes Oddziału Krakowskiego PCK
1944 - współzałożyciel tajnego Lekarskiego Komitetu Obrony Krakowa
1945 - 1947 - członek Zarządu PAU

1986 – jego imię nadano ulicy w Opatkowicach