Jerzy Radziwiłł

(31 V 1556 Łukiszki koło Wilna – 21/22 I 1600 Rzym)

duchowny, dyplomata

rodzina

           syn księcia Mikołaja „Czarnego” (1515 – 1565), kanclerz litewski, wojewoda wileński i Elżbiety z Szydłowieckich (1533 – 1562), szlachcianki i kalwinistki

           rodzeństwo: Mikołaj Krzysztof „Sierotka” (1549 – 1616), marszałek wielki wileński, wojewoda wileński, pamiętnikarz, żona Halszka z Wiśniowieckich; Elżbieta (1550 – 1591), mąż Mikołaj Mielecki, wojewoda podolski, hetman wielki koronny; Zofia Agnieszka (1552 – 1608), mąż Achacy II Cema, wojewoda pomorski; Anna Magdalena (1553 – 1590), mąż Mikołaj Buczacki-Tworowski, starosta barski; Wojciech (1558 – 1592), marszałek wielki litewski, pierwszy ordynat kielecki, żona Anna Ketler; Stanisław (1559 – 1599), marszałek wielki litewski, żona Marianna Warkowska-Myszka; Krystyna (1560 – 1580), mąż Jan Zamoyski, hetman wielki koronny; Jan (1560)

biogram

           Wychowany przez ojca w wierze protestanckiej uczył się w szkołach kalwińskich w Wilnie i Nieświeżu. Rozpoczął studia na uniwersytecie w Lipsku skąd przeszedł do jezuickiego kolegium w Poznaniu. W wieku 18 lat dokonał konwersji na katolicyzm i został mianowany koadiutorem biskupa wileńskiego, potem został jego następcą. Następnie studiował w Rzymie filozofię i teologię. Przyjął świecenia kapłańskie, sakrę biskupią oraz został kardynałem, Stefan Batory uczynił go namiestnikiem w Inflantach.

           Nie zaniedbywał powinności duszpasterskich, utworzył w Wilnie seminarium, zwołał synod i wizytował parafie. Został biskupem krakowskim, wprowadzał reformę Soboru Trydenckiego. Zarządził aby wszyscy proboszczowie przyjęli święcenia kapłańskie, zabronił księżom nosić broń, nakazał noszenie sutanny i golenie tonsury, wymagał od duchowieństwa znajomości przepisów kanonicznych i liturgicznych. Zwołał trzy sobory diecezjalne, odbył wiele parafialnych wizyt, wydał list pasterski. Brał udział w życiu politycznym kraju, między innymi uczestniczył w przygotowaniu unii brzeskiej, odbywał poselstwa.

           Zmarł podczas obchodów roku jubileuszowego w Rzymie, pochowany w kościele Il Gesù.

kalendarium

po 1562 - przebywał na dworze Zygmunta II Augusta

1571 – 1573 - studiował na uniwersytecie w Lipsku

1574 - przyjął katolicyzm w obecności Piotra Skargi i Stanisława Warszewickiego

1575 - koadiutor biskupa wileńskiego, potem jego następca

1575 - 1576 - studiował w Rzymie filozofię i teologię

1577/1578 – odbył pielgrzymkę do grobu św. Jakuba w Santiago de Compostela

1579 – otrzymał godność kardynalską

1581 – miał miejsce jego ingres

1583 - przyjął świecenia kapłańskie

1583 – 1586 - namiestnik Stefana Batorego w Inflantach

1587 – podpisał elekcję Maksymiliana III Habsburga

1589 – jako ambasador wraz z wojewodą krakowskim Mikołajem Firlejem odbył poselstwo do cesarza Rudolfa II Habsburga

1591 i 1592 - wziął udział w konklawe (wybór najpierw Innocentego IX i następnie Klemensa VIII)

1591 - przeniesiony do Krakowa, gdzie wprowadzał reformy Soboru Trydenckiego

1592 - zwołał synod diecezjalny

1595 - 1596 - uczestniczył w przygotowaniu unii brzeskiej

1598 IX 17 – X 9 – wizytował kościół parafialny w Iłży

źródła:

Marek Jerzy Minakowski, Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl), wydanie z 29.05.2018

Encyklopedia Krakowa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa – Kraków 2000