Piotr Wysz

Piotr z Radolina

(około 1354 Radolin – 30 IX 1414 Ciążeń koło Konina)

biskup, prawnik

rodzina

herbu Bróg, pochodził z rodu Leszczyców z Radolina w powiecie konińskim
syn Jana Maczudy i Małgorzaty Anny

biogram

           Studiował w Pradze i Padwie, gdzie dwukrotnie został odnotowany jako rektor ultramontanów i gdzie prowadził również wykłady z prawa kościelnego.
           Był współpracownikiem króla Władysława Jagiełły i kanclerzem królowej Jadwigi, prowadził rokowania z Krzyżakami. Był wykonawcą testamentu królowej, współorganizatorem odnowionej Akademii Krakowskiej i pierwszym kanclerzem wszechnicy krakowskiej, którą wspierał również materialnie.
           Reprezentował Polskę na soborze w Pizie biorąc aktywny udział w dysputach teologicznych, krytykując nadużycia w Kościele i postulował wprowadzenie reform. Przeprowadził synody diecezjalne, rozbudował liturgię w Katedrze Wawelskiej.
Pochowany w katedrze poznańskiej.

wybrane prace:

Speculum aureum de titulis beneficiorum ecclesiasticorum - dzieło poświęcone krytyce fiskalizmu kościelnego za pontyfikatu papieża Bonifacego IX

kalendarium

1386 – w Padwie uzyskał doktorat obojga praw
1387 - prowadził wykłady z zakresu prawa kościelnego
1387 - został bliskim współpracownikiem Władysława i Jadwigi
1389 - 1390 - był legatem apostolskim i kolektorem generalnym w Polsce i na Węgrzech
1391 - został kanclerzem dworu królowej, jako jej wysłannik przebywał w Rzymie
1392 XII 4 - mianowany został biskupem krakowskim
1394, 1396 i 1408 - przeprowadził synody diecezjalne
1397 - sprowadził do Krakowa wraz z królem Władysławem Jagiełłą zakon kanoników regularnych laterańskich z Kłodzka powierzając ich opiece kościół pod wezwaniem Bożego Ciała na Kazimierzu
1399 - wykonawca testamentu królowej Jadwigi
1400 - został pierwszym kanclerzem uczelni krakowskiej
1404 - ustanowił kościół św. Wojciecha w Rynku prebendą uniwersytecką
1408 - uczestnik synodu w Sienie
1409 - uczestnik synodu w Pizie
1410 - wiosną powrócił do kraju po pielgrzymce do Ziemi Świętej, którą odbył wraz z opatem tynieckim Mścisławem po zakończenie obrad synodu w Pizie
1412 - przeniesiony na biskupstwo poznańskie