Tadeusz Piekarz
(27 X 1941 Kraków – 1 III 2005 Kraków)
działacz polityczny i społeczny, wojewoda krakowski
rodzina
urodził się w rodzinie robotniczej
ojciec był mistrzem instalacji, matka urzędniczką
pochodził z rodziny wielodzietnej
biogram
Ukończył Technikum Budowlane w Krakowie, studiował na Akademii Ekonomicznej w Krakowie, następnie ukończył Podyplomowe Studium Doskonalenia Kadr Kierowniczych.
Od początku swojego życia zawodowego związany był z Wytwórnią Sprzętu Komunikacyjnego - Państwowych Zakładów Lotniczych w Krakowie, gdzie jako ekonomista pracował we wszystkich działach ekonomicznych. Był kierownikiem działu planowania a następnie głównym specjalistą ds. kooperacji i zarządzania, dochodząc do stanowiska dyrektora naczelnego. Działał w "Solidarności", został członkiem Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego związku w Krakowie, później członkiem Zarządu Regionu Małopolskiego "Solidarności". W stanie wojennym brał udział w pracach struktur podziemnych "Solidarności", był internowany i kilkakrotnie zatrzymywany i poddany rewizjom przez Służbę Bezpieczeństwa.
Z rekomendacji Krakowskiego Komitetu Obywatelskiego został mianowany przez premiera Mazowieckiego Wojewodą Krakowskim. Jednym z jego najważniejszych osiągnięć było stworzenia apolitycznej administracji regionalnej.
Piastując swój urząd, angażował się między innymi na rzecz odnowienia Teatru im. Juliusza Słowackiego, odbudowy po pożarze budynku Filharmonii Krakowskiej, remontu Domu Opieki Społecznej im. Helclów, dokończenia budowy Szpitala Rydygiera w Nowej Hucie oraz Centrum Rehabilitacyjnego na Woli Justowskiej. Pełnił funkcje członka rad nadzorczych Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i Przedsiębiorstwa Rewaloryzacji Zabytków.
Pochowany na Cmentarzu Rakowickim (kwatera LXIX Pas B, rząd 2, miejsce 23).
biogram
1967 - uzyskał tytuł magistra ekonomii na Akademii Ekonomicznej w Krakowie
1969 – 1990 – pracownik Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego – Polskie Zakłady Lotnicze w Krakowie
1976 - ukończył Podyplomowe Studium Doskonalenia Kadr Kierowniczych
1980 – 1981 i 1989 – przewodniczący Komitetu Zakładowego NSZZ „Solidarność” WSK-PZL
1980 IX - został członkiem Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego związku "Solidarność" w Krakowie
1982 V - XI - był internowany w stanie wojennym
1989 - został dyrektorem naczelnym Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego - Państwowych Zakładów Lotniczych w Krakowie
1990 - 1995 - był wojewodą krakowskim mianowanym przez premiera Mazowieckiego
1995 - został wyróżniony tytułem "Krakowianina Roku"
1997 - za działalność charytatywną, także pomoc dla więzionych i internowanych, został odznaczony Medalem św. Brata Alberta
1997 - został kawalerem Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie