Kazimierz Jan Papée
Kazimierz Nienburg-Papée
(10 stycznia 1889 Lwów – 19 stycznia 1979 Rzym)
dyplomata, doktor prawa
rodzina
syn Fryderyka (1856-1940), historyka i Władysławy (1859-1914), córki Władysława Ludwika Anczyca
brat Adama (1895-1990) i Zofii (1890-1962)
5 czerwca 1919 poślubił w Krakowie Leonię Hubal-Dobrzańską z Dobrej (1895-1960), siostra majora Henryka Dobrzańskiego, Hubala – twórcy pierwszego oddziału partyzanckiego; mieli syna Henryka Michała (1923-2000), klimatologa, jego żoną była Maria Carla Rotundi (1928-2003)
biogram
Ukończył studia prawnicze w Uniwersytecie Jagiellońskim uzyskując stopień naukowy doktora. Podczas I wojny światowej służył w stopniu kaprala w Legionach, w 2 pułku ułanów. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, wstąpił do służby dyplomatycznej, rozpoczynając pracę w ministerstwie na stanowisku referenta.
Przeszedł różne szczeble kariery, został komisarzem generalnym Rzeczypospolitej Polskiej w Wolnym Mieście Gdańsku, potem posłem w Pradze i ambasadorem w Watykanie.
kalendarium
1915-1916 – służył w Legionach Polskich
1916 VIII 12 – został zwolniony z Legionów celem podjęcia służby w wojskowym zarządzie Królestwa Polskiego
1920 IV 1 – został sekretarzem legacyjnym I klasy w poselstwie RP w Hadze
1922 IV 8 - rozpoczął pełnić analogiczną funkcję przy rządzie niemieckim w Berlinie
1923 – powrócił do ministerstwa, został zastępcą kierownika Departamentu Politycznego
1924 I 14 – 1924 XII 1 – pełnił funkcję chargé d’affaires w poselstwie w Kopenhadze
1924-1928 – pracował w MSZ na stanowisku zastępcy naczelnika Wydziału Politycznegp
1928 I 1 – 1928 X 25 - chargé d’affaires w Turcji
1929 I 15 – IV 29 - chargé d’affaires w Estonii
1929 VII 16 – otrzymał stanowisko konsula generalnego w Królewcu
1932 II 25 – został powołany na Komisarza Generalnego w Wolnym Mieście Gdańsku
1936 XII 15 – został odwołany
1936 XII 30 – przekazał urząd swojemu następcy Marianowi Chodackiemu
1936 XII 31 – władze Wolnego Miasta Gdańska urządziły obiad na jego cześć
1936 XII 15 – 1939 III – był Posłem Nadzwyczajnym i Ministrem Pełnomocnym w Czechosłowacji
1939 VII 15 – 1958 – był ambasadorem Rzeczypospolitej Polskiej przy Stolicy Apostolskiej
1972 – został nieoficjalnym przedstawicielem Rządu RP na uchodźstwie przy Stolicy Apostolskiej
źródła:
Jan Adamczewski, Krakowskie rody, Kraków 1994
Marek Jerzy Minakowski, Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl), wydanie z 05.02.2020