Adam Stanisław „Gil” Papée
(21 lipca 1895 Lwów – 6 marca 1990 Bydgoszcz)
szermierz (szablista), trener, działacz sportowy
z wykształcenia prawnik
rodzina
syn Fryderyka (1856-1940), historyka i Władysławy (1859-1914)
brat Kazimierza (1889-1979) i Zofii (1890-1962)
poślubił:
1. Antoninę z Marcinkowskich (1898-1966), dzieci: Irena (ur. VIII 1921), pracowała w Banku Gospodarstwa Krajowego, potem w różnych instytucjach gospodarczych; Ewa (ur. 17 grudnia 1923), ukończyła szkołę Zizi Halamy, tańczyła na scenach opery i operetki w Krakowie, które dziś noszą nazwę Teatru Muzycznego
2. Irena z Mantey’ów
biogram
Ukończył studia prawnicze w Uniwersytecie Jagiellońskim, a także absolwent krakowskiej Akademii Handlowej. Pracował jako inspektor w Banku Gospodarstwa Krajowego. Żołnierz Legionów Polskich w I wojnie światowej, podczas okupacji niemieckiej był w konspiracji, walczył w powstaniu warszawskim 1944 roku. Był znanym sportowcem, szermierkę uprawiał początkowo w Krakowskim Klubie Szermierzy, następnie w AZS Kraków, Legii Warszawa i Warszawiance.
Brał udział w olimpiadach w Paryżu, Amsterdamie, Los Angeles i Berlinie. Dwukrotnie zdobył drużynowo brązowe medale olimpijskie w Amsterdamie i Los Angeles. Współzałożyciel Polskiego Związku Szermierczego, pełnił też funkcję jego prezesa. W latach powojennych trener i sędzia szermierczy klasy międzynarodowej, wychował wielu polskich szermierzy, Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej. Autor wspomnień Na planszach czterech olimpiad, laureat Nagrody im. J. Kusocińskiego.
kalendarium
1908 – rozpoczął uprawianie szermierki w Krakowskim Klubie Szermierzy
1921-1929 - w AZS Kraków
1922 - współzałożyciel Polskiego Związku Szermierczego
1923 – uzyskał doktorat UJ
1924 - uczestnik igrzysk olimpijskich w Paryżu
1925-1929 – prezes Polskiego Związku Szermierczego
1926, 1927 - indywidualny mistrz Polski w szabli
1928 - uczestnik igrzysk olimpijskich w Amsterdamie, brązowy medalista szabla drużynowo
1929-1934 – w Legii Warszawa
1930 - brązowy medalista mistrzostw Europy (drużynowo)
1932 - uczestnik igrzysk olimpijskich w Los Angeles, brązowy medalista szabla drużynowo
1934 – w Warszawiance
1936 - uczestnik igrzysk olimpijskich w Berlinie
1944 - walczył w powstaniu warszawskim
1949-1977 - trener i sędzia szermierczy klasy międzynarodowej
1957 - autor wspomnień Na planszach czterech olimpiad
1988 - otrzymał Nagrodę im. J. Kusocińskiego.
źródła:
Encyklopedia Krakowa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa – Kraków 2000
Jan Adamczewski, Krakowskie rody, Kraków 1994
Marek Jerzy Minakowski, Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl), wydanie z 05.02.2020