Ignacy Pieńkowski
(19 VII 1877 Dołubowo na Podlasiu – 6 IX 1948 Kraków)
malarz
rodzina
syn Ludwika i Wiktorii z Władyczańskich
rodzeństwo: Marian (1870 – 1870); Saturnin; Jan Nepomucen Feliks, żona Halina Maria Prądzyńska
poślubił: 1. dnia 30 VI 1905 w Krakowie, Józefinę Alicję Rogosz (1884 - 1968), literatkę, aktorkę, 2. po rozwodzie, w Niemirowie w 1915 Irenę Ostrowską (1887 – 1974)
biogram
Malarstwa uczył się w Szkole Rysunkowej w Warszawie u Wojciecha Gersona, a następnie w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Teodora Axentowicza i Leona Wyczółkowskiego. Wyjechał do Paryża, gdzie uzupełniał studia w Akademii Juliana, po czym kształcił się w Monachium i Rzymie. Podróżował do Francji, Włoch, Rosji i Brazylii.
Jako pedagog wykładał w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, następnie objął katedrę malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka” i Związku Zawodowego Polskich Artystów Plastyków. Regularnie uczestniczył w wystawach Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”, miał także wiele wystaw indywidualnych.
Jego twórczość wykazuje silne związki z francuską sztuką postimpresjonistyczną. Do jego uczniów należeli między innymi: Tadeusz Kantor, Stanisław Borysowski, Tadeusz Brzozowski, Jan Cybis, Józef Gaczyński, Stefan Maciej Makarewicz.
Jego obrazy znajdują się w Muzeum Narodowym w Warszawie, Muzeum Narodowym w Krakowie, Muzeum Podlaskim w Białymstoku oraz w prywatnych kolekcjach. W Muzeum Rolnictwa w Ciechanowcu znajduje się stała wystawa poświęcona Ignacemu Pieńkowskiemu.
Pochowany został na Cmentarzu Rakowickim.
wybrane prace:
Pejzaż z łódką
Pejzaż
Modelka z japońską parasolką
Prymule
Dalie
Martwa natura z dzbanem do wina
Żebracy
Portret kobiety z pomarańczami
Wieś tatrzańska
kalendarium
1892 - 1895 - uczył się malarstwa w Szkole Rysunkowej w Warszawie
1898 – wystawiał w Krakowie studia portretowe
1898 - wyjechał do Paryża
1909 – 1913 - wykładał w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie
1916 - organizował wystawę sztuki polskiej w Moskwie
1918 - objął katedrę malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie
1920 – został mianowany profesorem nadzwyczajnym
1925 - miał wystawę indywidualną w brazylijskiej Kurytybie 1925
1937 - za zasługi na polu sztuki, został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski
źródła:
Marek Jerzy Minakowski, Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl), wydanie z 04.04.2018