Konstanty Ostrogski

(1460 – 10 VIII 1530)

wielki hetman litewski

rodzina

Książę, członek jednego z najstarszych książęcych, prawosławnych rodów ruskich

brat Michała

żona:

  1. Tatiana Korecka (Holszańska)

syn: Ilia (1510 - 1539) starosta bracławski i winnicki

  1. Aleksandra Słucka

syn: Konstanty Wasyl (około 1526 - 1608) książę, marszałek, wojewoda

biogram

           Brał udział w zbrojnym konflikcie litewsko – moskiewskim, wspomagał wyprawę bukowińską Jana Olbrachta. W nagrodę za rozbicie czambułu tatarskiego w bitwie pod Oczakowem dowodzonego przez Mehmeda I Gireja otrzymał, jako pierwszy, tytuł wielkiego hetmana litewskiego. W bitwie nad rzeką Wiedroszą dostał się do niewoli moskiewskiej, z której zbiegł na Litwę po siedmiu latach.

           Król Zygmunt Stary przywrócił mu urząd hetmana i mianował marszałkiem wołyńskim.

           W wyprawie przeciwko wojskom moskiewskim dowodził bezpośrednio służbą ziemską litewską (około 10 000 jazdy i współdziałał z wojewodą Mikołajem Firlejem stojącym na czele zaciężnej armii polskiej (5 000 piechoty i jazdy). Mianowany został kasztelanem wileńskim, mimo iż był to urząd zastrzeżony dla katolików. Po pokonaniu wojsk moskiewskich pod Orszą otrzymał od króla zamek w Drohobużu.

            Był protektorem prawosławia na Litwie. Przebudowywał i uposażał cerkwie na Wołyniu (między innymi w Ostrogu i Turowie). Oprócz dóbr rodowych na Wołyniu posiadał posiadłości na Polesiu, Podolu i Ukrainie. Stan majątkowy dawał mu piąte miejsce wśród feudałów Wielkiego Księstwa Litewskiego.

             W piśmiennictwie staropolskim obdarzano go mianem „drugiego Annibala”, „Scypiona Ruskiego i Litewskiego” oraz „męża trudno wysławionej dzielności”. Przypisuje mu się stoczenie ogółem sześćdziesięciu dwu bitew, z których tylko dwie przegrał z kretesem.

           Pochowany w Ławrze Peczorskiej w Kijowie.

kalendarium

1486 – 1490 – przez jakiś czas przebywał w Krakowie jako dworzanin królewski

1492 – 1494 – uczestniczył w konflikcie zbrojnym litewsko – moskiewskim

1497 – wspomagał wyprawę bukowińską Jana Olbrachta

1497 IX 11 – otrzymał tytuł wielkiego hetmana litewskiego

1497 – otrzymał starostwa bracławskie, zwinogrodzkie i winnickie z zamkami na Podolu

1500 - dostał się do niewoli moskiewskiej

1506 X 18 – złożył pisemną przysięgę wierności wielkiemu księciu Wasylowi III, następcy Iwana Groźnego, dzięki czemu uzyskał złagodzenie nadzoru

1507 – zbiegł z niewoli na Litwę

1507 IX 25 – przybył do Wilna

1507 – został marszałkiem ziemi wołyńskiej i starostą łuckim

1507 – nadał przywilej lokacyjny miastu Dubno

1508 - walczył z popieranymi przez Moskwę oddziałami Michała Glińskiego

1508 – poślubił księżniczkę Tatjanę Holszańską

1509 – 1511 – bronił Rusi na ówczesnym pograniczu polsko – litewskim

1511 VI - mianowany został kasztelanem wileńskim

1512 IV 28 - wraz z hetmanem wielkim koronnym, Mikołajem Kamienieckim, pokonał Tatarów w bitwie pod Wiśniowem

1512 VI 12 – otrzymał od króla tytuł opiekuna Cerkwi prawosławnej na Litwie

1514 – uzyskał przywilej na budowę świątyń prawosławnych (mimo ogólnego zakazu budowy nowych cerkwi w Wielkim Księstwie Litewskim)

1514 IX 8 - w bitwie pod Orszą odniósł druzgocące zwycięstwo nad wojskami moskiewskimi

1519 - nadał przywilej lokacyjny miastu Zwiahel

1519 – jako dziękczynienie za zwycięstwo nad Orszą zbudował w Wilnie cerkiew św. Trójcy i osadził w niej bazylianów

1521 – król nadał mu urząd wojewody trockiego chociaż było to niezgodne z przywilejem horodelskim

1527 I 27 - odniósł zwycięstwo nad Tatarami, w bitwie pod Olszanicą, gdzie poległo 40 000 Tatarów i uwolniono 80 000 jasyru

1527 II 13 - wjechał z całym orszakiem na Wawel i u stóp grobu św. Stanisława złożył trofea wojenne

1529 - nadał przywilej lokacyjny miastu Czernihów