Mackiewicz Stanisław
Cat-Mackiewicz, Gallieni Gallus
(18 XII 1896 Petersburg – 18 II 1966 Warszawa)
dziennikarz, pisarz, polityk
rodzina
syn Antoniego i Marii z Pietraszkiewiczów
rodzeństwo: Józef (1902 – 1985), literat; Seweryna, mąż Henryk Orłoś
poślubił: Wanda „Karolinka” Krahelska (1902 – 1974), uczestniczka Powstania Warszawskiego
dzieci: Aleksandra, mąż Niemczyk; Barbara, mąż Rzepecki
biogram
Był członkiem młodzieżowych organizacji niepodległościowych i POW. W okresie międzywojennym był przywódcą grupy wileńskich monarchistów i konserwatystów (tzw. żubrów). Jako członek prawicowej opozycji został uwięziony w obozie w Berezie Kartuskiej.
Po wybuchu II wojny światowej znalazł się w Paryżu. Został członkiem I Rady Narodowej w Angers. Wyjechał do Londynu, był przeciwnikiem generała W. Sikorskiego, potępiał politykę zmierzającą do porozumienia z ZSRR.
Powrócił do kraju, zamieszkał w Warszawie i podjął współpracę z "Przeglądem Kulturalnym", "Kierunkami" i "Słowem Powszechnym". Prowadził wykłady z literatury rosyjskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Jest autorem szkiców historycznych, politycznych i literackich.
Został odznaczony między innymi Krzyżem Niepodległości z Mieczami i Krzyżem Walecznych, Komandorią Orderu Polonia Restituta.
wybrane publikacje:
1916 - debiutował szkicem Henryk Sienkiewicz
1931 - Myśl w obcęgach
1939 - Kropka nad i
1939 - Książka moich rozczarowań
1941 - Historia Polski. Od 11 listopada 1918 do 17 września 1939
1943 - Klucz do Piłsudskiego
1946 - Lata nadziei 1939 - 1946
1947 - Dostojewski wydanie polskie 1957
1953 - Stanisław August wydanie polski 1956
1957 - Londyniszcze
1957 - Muchy chodzą po mózgu
1958 - Zielone oczy
1961 - Był bal
1965 - Europa in flagranti
1968 - Odeszli w zmierzch
1972 - Kto mnie wołał, czego chciał... ;
kalendarium
1916 - wstąpił do ZMP "Zet"
1917 - związał się z POW
1917 - rozpoczął karierę dziennikarską w konserwatywnym krakowskim dzienniku "Czas"
1922 - 1939 - redaktor „Słowa” w Wilnie
1928 - 1935 - posłował na Sejm z listy BBWR
1931 - 1932 - wydawał dodatek literacki "Żagary"
1939 III - został osadzony w obozie w Berezie Kartuskiej
1939 - wyjechał do Paryża
1940 - 1941 - był członkiem Rady Narodowej na emigracji
1946 XI - 1950 X - wydawał w Londynie pismo "Lwów i Wilno"
1954 - 1955 - pełnił funkcję premiera i ministra spraw zagranicznych rządu RP na uchodźstwie
1956 - powrócił do kraju
1956 IX 24 - spotkał się z krakowskimi dziennikarzami
1964 - należał do sygnatariuszy "Listu 34"