Jerzy Mycielski

(30 V 1856 Kraków – 26 IX 1928 Kraków)

historyk sztuki, profesor UJ

rodzina

syn Franciszka, hrabia Mycielski z Mycielina herbu Dołęga (1832 - 1901), ziemianina (pan na Wiśniowej), i Walerii hrabina Tarnowska z Tarnowa herbu Leliwa (1830 – 1914)

rodzeństwo:

Jan Antoni (1858 – 1926), żona Maria Szembek (1877 - 1951)

Kazimierz (1860 – 1863)

Cecylia (1864 – 1942)

Karolina (1867 – 1941), mąż Henryk Morstin (1859 – 1922)

biogram

           Jeden z najwybitniejszych znawców malarstwa portretowego w Europie. Początkowo zajmował się historią, a następnie historią sztuki. Badacz sztuki baroku i rokoka, historii sztuki klasycznej, historii kultury. Znawca malarstwa nowożytnego zwłaszcza polskiego, flamandzkiego i holenderskiego.
           Wprowadził termin historia kultury na określenie dziejów obyczajowości i uzasadnił jego stosowanie w historii sztuki, archeologii klasycznej, prahistorii i filologii klasycznej. Opracował pierwszą syntezę dziejów malarstwa polskiego i dokonał jego podziału na okresy.
W czasie I wojny światowej współpracował z Legionami Polskimi.
           Za działalność społeczną i zawodową został wyróżniony między innymi Krzyżem Komandorskim Orderu Polonia Restituta, Orderem Korony Rumunii II. klasy z gwiazdą, Orderem Oranje-Nassau (Niderlandy) IV. klasy, Orderem Korony Italii IV. klasy, Legią Honorową IV. klasy, Orderem Zasługi Czerwonego Krzyża (Austria) I. klasy z dekoracją wojenną.
           Swoją bogatą kolekcję kilkuset obrazów przekazał do zbiorów Zamku Wawelskiego i Muzeum Narodowego w Krakowie, a zbiory biblioteczne, ryciny i litografie - Zakładowi Historii Sztuki i Muzeum UJ.
          Był jedną z popularniejszych postaci cyganerii krakowskiej, trzykrotnie portretowany przez Jacka Malczewskiego (1866, 1903, 1915).
          Pochowany w rodzinnym mauzoleum w Wiśniowej.

ważniejsze prace:
1878 - Ambasador polski na dworze hiszpańskim (dysertacja doktorska)
1881 - Kandydatura Hozjusza na biskupstwo warmińskie w r. 1548 i 1549, habilitacja
1883 - Cztery portrety królowej Marysieńki
1886 - Porwana z klasztoru. Kartka z dziejów obyczajowych w Polsce XVII wieku
1889 - Bolonia i jubileusz jej uniwersytetu
1891 - Z pod wieży Eifel
1897 - Sto lat dziejów malarstwa w Polsce 1760 - 1860
1900 - Antoni van Dyck 1599 - 1641
1900 - Portrety polskie
1927 - Portrety polskie Elżbiety Vigée-Lebrun 

kalendarium

1873 - zdał maturę w Gimnazjum św. Anny
1873 - 1877 - studiował historię na UJ między innymi u Mariana Sokołowskiego i Józefa Szujskiego
1878 - uzyskał doktorat
1879 - wyjechał na studia uzupełniające w Wiedniu
1881 - habilitował się z historii Polski w Katedrze Historii Polski UJ
1885 - 1914 - był redaktorem naczelnym "Przeglądu Polskiego"
1897 - został profesorem nadzwyczajnym i objął kierownictwo II Katedry Historii Sztuki UJ, którą prowadził do śmierci
1902 - został członkiem Akademii Umiejętności (od 1919 PAU)
1902 - został prezesem Towarzystwa Opieki nad Polskimi Zabytkami Sztuki i Kultury
1910 - uzyskał tytuł profesora zwyczajnego UJ
1917 - został mianowany członkiem Izby Panów w C. K. parlamencie
1920 - współzakładał Polski Związek Historyków Sztuki
1920 - 1923 - pełnił funkcję prezesa Polskiego Związku Historyków Sztuki