biogram

           Zyskał swój przydomek Stary dzięki wyjątkowej jak na tamte czasy długowieczności. Ten kto ukończył 40lat był w wieku podeszłym, a po pięćdziesiątce – sędziwym starcem.

           Otrzymał prawdopodobnie staranne wykształcenie.

            Początkowo z nadania swego ojca władał tylko Wielkopolską. Po śmierci Bolesława Krzywoustego włączył się czynnie do walki politycznej w Polsce, wspierając opozycję skierowaną przeciwko Władysławowi Wygnańcowi. Był głównym organizatorem skutecznej obrony przed wojskami niemieckimi Konrada III, który zbrojnie interweniował w interesie Władysława Wygnańca.

           Po śmierci Bolesława Kędzierzawego został nowym księciem seniorem i objął władzę w Krakowie. Dążył do wzmocnienia swojej władzy, odsuwał od najwyższych urzędów rody możnowładcze obsadzając je ludźmi z niższych stanów. Dodatkowo postanowił wzmocnić skarb państwa za pomocą reformy monetarnej, która polegała na tym, że wycofywano z obiegu monety stare, zastępując je monetami nowymi o mniejszej zawartości srebra (tzw. brakteaty), przy czym posługiwanie się monetą starą było surowo zakazane. Wszystko to razem wywołało bunt możnych i wybór na tron krakowski Kazimierza Sprawiedliwego. Zmuszony do ucieczki udał się do Niemiec, by prosić o pomoc Fryderyka I Barbarossę. Powrócił do Gniezna, następnie zajął Mazowsze, a później powrócił na tron krakowski na mocy porozumienia z wdową po Kazimierzu, Heleną (między innymi w zamian za zwrot Kujaw i wydzielenie Leszkowi Białemu dzielnicy sandomierskiej). Zwierzchność w Krakowie (na krótko jeszcze obaloną przez wojewodę Mikołaja i biskupa Pełkę) utrzymał do śmierci.

           Pochowany został w kolegiacie św. Pawła w Kaliszu.